بی بی سی در گزارشی تلاش کرد با القای این مطلبکه امنیت افغانستان در گرو حضور نظامیان خارجی است ،مردم کشور را متمایل به ادامه حضور نظامیان ناتو و آمریکا در کشور نشان دهد.

شبکه بی بی سی در گزارشی درباره افغانستان گفت:«باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا تاکید کرده است تا فوریه امسال، سی و چهار هزار نظامی آمریکایی از افغانستان خارج خواهند شد. در همین ماه، رقابتها برای انتخابات ریاست جمهوری آتی افغانستان نیز شروع می شود. قرار است انتخابات آتی افغانستان در پنجم آوریل برگزار شود. البته ممکن است اعلام نتایج انتخابات افغانستان چند هفته و یا حتی چند ماه به طول بینجامد. تا پایان امسال همه نظامیان رزمی خارجی، از افغانستان خارج خواهند شد. البته ممکن است شماری از نیروهای غیررزمی خارجی و نیروهای ویژه مبارزه با تروریسم در این کشور باقی بمانند. با این اوصاف، امسال افغانستان با چشم انداز تغییرات اساسی در افق خودش مواجه است. امسال برای افغانستان سال بسیار مهمی است.»

به گزارش بی بی سی، لیس دوسِت خبرنگار ارشد بین المللی در گزارشی در این خصوص گفت: «سال دو هزار و چهارده با زمستانی آرام اما ابهامات بسیار درباره آینده افغانستان شروع شده است. البته افغانها در گذشته نیز در شرایط مبهم و نامشخص زندگی کرده اند. در زمستان سال هزار و نهصد و هشتاد و نه، نظامیان اتحاد جماهیر شوروی سابق از افغانستان خارج شدند و وضعی مبهم را برای این کشور رقم زدند. افغانها در آن زمان خروج نظامیان شوروی سابق را از کشورشان خواستار بودند اما حالا وضع متفاوت است. شماری از افغانهایی که سه دهه پیش با نظامیان شوروی سابق می جنگیدند حالا می گویند نظامیان خارجی باید در کشورشان بمانند زیرا در خصوص توان نظامیان این کشور در تامین امنیت افغانستان تردید دارند و می گویند این نیروها ضعیف هستند و نمی توانند از افغانستان محافظت کنند.

افغانها نگران حضور عناصر طالبان در کشورشان هستند که به گفته آنها، پاکستان از این افراد حمایت می کند. به هرحال، نظامیان ناتو پس از یک دهه از افغانستان خارج می شوند. افغانها نگران آینده کشورشان هستند و اینکه چه اتفاقهایی برای کشورشان در کمین است. آنها از این بیم دارند که وضع کشورشان بسیار بدتر از گذشته شود. شماری از مردم افغانستان ظاهرا پاسخ این سوال را می دانند و خودشان را برای آینده ای خطرناک آماده می کنند. آنها سلاحهای خود را که مخفی کرده اند آماده کرده اند تا از خودشان در مقابل طالبان یا دیگر گروههای تروریستی و خلافکاران محافظت کنند. آنها می گویند باید سلاح داشته باشند تا اجازه ندهند حقشان تضییع شود. آنها می گویند کسی به وضع آنها توجه ندارد و باید خودشان دست به کار شوند و برای تامین امنیتشان اقدام کنند. آنها می گویند جامعه بین المللی و دولت افغانستان به وضع آنها توجهی ندارد.»

به گزارش واحد مرکزی خبرايران ، خبرنگار بی بی سی در ادامه افزود: «افغانستان در یک دهه گذشته تغییر کرده است. مردم افغانستان نمی خواهند تغییراتی که در این ده سال برای کشورشان حاصل شده است از دست برود و می خواهند اوضاع به سمت بهبود هرچه بیشتر برود. آنها می خواهند آزادی را که به دست آورده اند حفظ کنند. آنها از این بیم دارند که با خروج نظامیان خارجی دچار مشکلات جدی شوند زیرا معتقدند نظامیان خارجی از آنها محافظت می کنند. در افغانستان هر فصل ، آیین خاص خودش را دارد و هر سالی نیز وضع خاص خودش را داراست. اما امسال سالی است که می تواند وضع افغانستان را کاملا تغییر بدهد.»

به گزارش بی‌بی‌سی، افغانی‌هایی که با آمریکایی‌ها همکاری کرده‌اند، اکنون نگران آینده خود و بی‌وفایی آمریکا هستند.بی‌بی‌سی که دولت متبوع او در اشغال افغانستان با آمریکا همکاری داشت، با اشاره به اینکه سال 2014 سال خروج کامل 30 هزار نظامی آمریکایی از افغانستان است، نوشت: یک کارمند ارشد سازمان سیا که 17 روز بعد از حادثه 11 سپتامبر با یک هلی‌کوپتر وارد روستای آستانه در ولایت پنجشیر در شمال کابل شد، در خاطرات خود می‌نویسد «تا به خود آمدیم، دیدیم در محاصره افغان‌ها قرار داریم که همه مشتاق بودند با ما دست داده‌ و احوال‌پرسی کنند». این تنها بخشی از یک حلقه است و نشان‌دهنده اینکه افغانها با آغاز حمله نیروهای آمریکایی‌ به این کشور خوشحال بودند. آنان شروع این حمله را فرار از حاکمیت سخت‌گیرانه طالبان و فقر فزاینده‌ای می‌دانستند که بر سر تمام مردم این سرزمین سایه افکنده بود. با شروع بمباران سنگین جنگنده‌های غول‌پیکر آمریکایی و فرانسوی در شب هفتم اکتبر سال 2001 شاید خیلی از افغانها آنرا آغاز زندگی جدیدی می‌دانستند که انتظارش را داشتند و شاید فکر می‌کردند که خورشید افغانستان از پشت تپه‌های فراموشی جامعه جهانی دوباره طلوع کرده است.
نویسنده بی‌بی‌سی می‌افزاید: بعد از حدود 14 سال اکنون خیلی از افغانهایی که در روزگار حضور نیروهای آمریکایی به نان و نوایی رسیده بودند دوباره سفره‌هایشان خالی شده. آنان به دلیل همکاری و کار با نیروهای آمریکایی از خانه و کاشانه خود فراری و به دنبال مکانهای امنی هستند که بتوانند چند روز را بگذرانند. این یعنی اینکه افغانها از ورود نیروهای آمریکایی به گرمی و از خروج‌شان به سردی استقبال خواهند کرد… از ده‌ کارمندی که در این کمپ کار می‌کردند و من با آنان صحبت کردم، تنها یکی از آنان در ارزگان باقی مانده و او می‌گوید مجبور است در جایی زندگی کند که زیر سایه نیروهای امنیتی باشد و حتی خیلی از دوستانش نیز او را به دلیل کار با نیروهای آمریکایی مسخره می‌کنند و طعنه می‌زنند.
در ادامه این گزارش آمده است: وقتی این افراد به استخدام نیروهای آمریکایی درآمدند به آنان وعده داده شده بود که در شرایط دشوار به آنان کمک خواهد شد یا آنان را با خود خواهند برد یا به جاهای امن منتقل خواهند شد. ولی نیروهای آمریکایی با خروج خود دیگر یادی از این افراد نکردند و آنان می‌گویند که «دست ما کوتاه و خرما برنخیل». اکنون تنها سندی که از نیروهای آمریکایی برای این افراد باقی مانده چند ورق پاره، تقدیرنامه و مدارکی است که نشان می‌دهد آنان با نیروهای آمریکایی کار کرده و تعدادی از کارمندان به آن دل خوش کرده‌اند که شاید روزی و روزگاری، این اسناد به دادشان برسد. یکی از این نیروها مانند سایر دوستانش فقط یک تصدیقنامه دارد و می‌گوید حتی عکسهایی را که با نیروهای آمریکا گرفته بود، حذف کرده و یا دور انداخته است.‬