د افغانستان د شلمی پیړی د پښتو ژبي ادبي ستوري

ښاغلي ارواښاد نورمحمد تره کي …….؟………د تــــورو شـپــو په زړه کــی ځــلانـــــده سـتــوری
نــورمــحــمــد تره کــی یــو سیاسی او فــرهــنــګـی شخصیت وه چـه دشلمی پیـړی د دوهـــمــی زمـوز دهـیـواد په کــچــه دافغانستان د وتلــو او نامتـو شخصیتـونـو به لیکه کـی راخــی او د افغانستان په سیاسی بهــیــر کـی د یــوه نــوی او متــرقــی جــریان پیــلــونــکـی بلل کـیــزی. نــومــوړی د یــوی ټینـګـی او مستقلی ارادی څښتن وه. نــورمــحــمـد تره کـی د هیــواد مــلی ګــټــو او د خـلــکـو پراخــو پرګنــو مــلــی ارمانــو ته په ریښتنی تـوګــه ژوره وفاداری درلـودلـه. تــره کـی لــه هـیــواد او ددی هــیــواد لـه خــلــکـو ســره خــورا ژوره مینه درلوده او خــپل ژونــد یی تل دهــغــوی چــوپړ ته وقف کــړی وه او آن به ځــوانی کی یی د خلکـو د پراخــو پرګنـو د سـتــرو او حقه ارمانـونـو د تر ســره کـولـو به خاطر نه ستړی کـیـدونــکــی مبارزه پیل کــړی وه او د مبارزی پـدی لاره کــی ډیــری بــډایی تــجـربی لاسته راوړی وی.بـرسیره بردی یـو شمیـر آدبی ، سیاسی اثار او لــنــډی کیسی هـــم ولیکلی چـی پـدی ترتیب ســره هـغـه نه یــوازی دا چــی د یـوه مـلـی سیاسی شخصیت په څــیره راڅـرګـند شــو ، بلکـی د یــوه بیاوړی ریلست لیکـوال به توګـه د هــیــواد په پښتو ادبیاتـو کــی د ریالـیــزم د سبک د بنست ګـــر به نــوم هــــم پیــژنــدل شـویــدی .
نــورمــحـمد تره کـی خپله سیاسی مفکـوره د خــپـلــو نامتـو آدبی لیکـنـو له لاری خـپــرولــه او له هـغــه ځـوانی څـخـه یی د هــیــواد ځـوریـدلی او کـړیدلـی خلک د سیاسی مبارزی ډګـــــر ته وربلل . نــورمـحـمد تـره کـی پـه یــوه داسی کـلیــوالی چاپیـریال کـی چــی هــلــته بیعدالتی حاکمه وه، زیــژدلی ، لــوی شــوی او د بلوغ حــد ته رسیدلی دی. د هــمــدی چـاپیریال ناخــوالــو نـورمـحمـد تره کـی پرژونـد زیات تاثیر کــړی او ځـورولی یی دی . هــمــدا لامل دی چــه نــومــوړی د پیښـو به انــځـورولــو کــی تـرخـه او دردیدلــی ژبه کاروی، د خپل چابیـریال لـه شرایطـو ســره ســم هـغـه ځانته ټاکلـی فــکــر او ارمان درلـود چــی د ډیـری ساده، روانی لـه لفظی پیچلتیا څــخــه د ازادی ژبی په کارولــو ســره یی څــرګــنداوه. بیاوړی لیکــوال شـاه مــحــمـود حصین د نـورمــحـمــد تره کـی د اثارو او به ځــانــګــړی ډول د هغه د لــنــډو کیسـو یــوه ډیــره پـر ځـای عــلــمـی او آدبی ارزونه کــړیـده او لیـکــی :
” ارواښاد نــورمــحــمــد تره کــی د حقیقت لــټــونــی ، حقیقت مـونــدنی ، حقیقت څـیــړنـی او به حقیقت بـدلیـدنی هغه روښانه بیلـګـه ده چــی لــه رڼا او حقیقت پرته له هـر څـه څـخـه بی نیازه وه . د هغه ژونــد د انسان په ژونـد کــی د تیارو پـر خــلاف د رڼـا او حقیقت د اوژدی مبارزی یـوه وتـلــی نښـه ده. هغه ته ژونــد د انسان په نیــکـمــرغــی ، لــوړیــدو، هــوساینـه او خــبــلــواکـی د تعریف ، بیان او پیـژنــدنــی وړ وه. د ارواښاد نــورمــحــمــد تره کــی لیـکـنـی ، لــنــډی او منــځــنــی کیســی ، ناولــونــه او لـه بهـرنـیـو اثارو څـخــه په زړه پــوری ژباړنــی او به ټــولــه کـی ټـول قلمــی کارونـه چـی یـو نسل ګام په ګام د لــوړیــدو په لــور خــوځــوی ، ټــولــه تــومــنــه یی د انسان د نیـکــمــرغــی په لــور د بد مـرغـیــو پــر خــلاف د اوژدی جــګــړی یــو درونــد فصل دی. د هغه د آدبی کار اصــلی ســوژه ، او کــرکــټـر هغه انسان دی چــی د ظلــم ، تــیـری ، ناروا او مــحــرومـیت درنـی څــپــړی یی خــوړلــی دی . ارواښاد نـورمـحـمـدتره کـی یـو لیکـوال او د خپل چاپیــریـال یـو انځـورګــــر دی . د هغه چـاپیـریــال د ظلمـونـو ، تیـریـو ، تیارو ، لــوټ ، دوکه ماریـو ، فریب ، غــوړه مالـیــو ، ناوړه دودونـو او لـه حقیقت څـخــه توهــم ته د ورولیـدو چاپیریال دی . دی د همدغه چابیریال پــرخــلاف د حقیقت به اوژو د رڼا لــور ته خــوځــیــژی . دی په ښکاره ارام خـو به زړه لګیـدلــی او قـهــرجن دی ارواښاد نـورمــحــمـد تره کــی د ډیــرو اوچـتـو هــنــری او ادبی استعارو ، کنایــو ، سمبـولـونـو او هـنــری زړه راښکــونــکــو انــځــورونــو ډکــی لیـکــنــی لــــری. هــنــر یی خــوښــیــژی خــو هــنــر د هـنــر لپاره دده مـوخـو ته مــرسته نشی کــولای. دی هغه څـه وایی چــی وینی یی ، په هغه ژبه یی انــځــوروی چــی دده دچـاپیـریال خــبـری پـری کــوی. کـلیـوالی ژونـد سخت او شـدل دی ، هـلــته له ناولتیا او نارواوو ســره د سپیڅــلتیا جــګــړه هــم سخته او درنه ده. د دغه چــاپیـریال ژبه هــم درنه ، شډلــه خـو لـه ریا پاکـه ده”.
د اروا ښاد نـورمــحــمـد تره کـی اثار په ډیــره ساده او روانه ژبه لیکل شــویــدی ، خـوبیاهــم ځـیـنی روڼآنــدی د هغه ادبی او هــنــری مقام له درک څـخــه عــاجـز دی چـــی تـره کی صاحب د ریالیــزم په سبک کــی لــری دا ځـکــه چــی هــغــوی دده د اتلانــو او دهـغـوی له چـاپیـریال ســره کــومه حتی هــیــڅ اشنایی نه لــری. به دی اړه وتلی لیکـوال حصین بیا لیـکـی : ” ځـیـنـی کـورنی او بهـرنی کــره کتـونــکــی د ده سبک ته د فـکـر ، لاری او ارمان لـه مـوخـو ســره منطقی پیــونــد نه شـی ورکـولی هــغــه ټـولنـیــز شــرایط چــی د لیکـوال د لیکلـو اتلان په کشـی رازیــژی نه شــی لــیدلی او تــر ټــولــو درنه خــبره داده چــی هــر څــه د نن ورځـی په معیارونــو او تله تلــی او پـرون له یاده باســی. په دی لړ کـی د ادمـونــد ویلسـون دا خــبــره چــی وایی: (زمــوژ دزمانی یــوه فــکــری ناروغی هــم داده چـی ډیــر هغه څــوک د کــره کتنی به اډانه کـی قــلــم خــوځــوی چـی په ځانــګـړی تــوګــه په هــمــدی بــــرخه کــی په هـیــڅ نه پـوهــیــزی) پــر ځــای بــولــو.
ارواښاد نورمحمد تره کی لا د مخه د سردار شاه محمود خان د صدارت په دوران کـی د ویښو زلمیانــو د ګــونــد په تاسیس او فعالیت کی ټاکوونکی رول درلود او بیا په ۱۳۴۳ ز کال کی لویی جرګی هغه نوی اساسی قانون تصویب کــړچی په هیواد کی د سیاسی مبارزی د آزادی ژمنی پکی شــوی وی او سیاسی ګــونــدونــو ته د فعالیت اجازه ورکړ شــوی وه.پــدی وخت نــورمــحــمــد تــره کــی یــوځل بیا د سیاسی مبارزی ډګـــر ته د وتــلــو پخــه اراده وکــړه اود نیمه او څــرګــنــدی مبارزی د پیل لــه برکته یی په یــوه سیاسی نــوښت یی لاس بــوری کــړ او دیــوه نــوی ســـرتاســری ګـــونــد دتاسیس لپاره له یــو شمیر روڼآنـــدو ســره لیــدنی او کتنی پیل کــړی چــی دوستان یی وه او یا یی لـه نــورو سیاسی کــړیــو ســـره تــړاو درلــود چــی په پای کــی د ۱۳۴۳ کال د مرغــومی میاشتی په ۱۱ نیټه د ۳۰ تنـو په شاوخــوا کــی مبارز ځــوانان د نــورو به استازیتــوب د کابل ښار په څــلــورمه کارته کــی د نــورمــحـمــد تــره کـی په کــورکــی راټـول او دافغانستان د خلک دموکـراتیک ګــونــد لومــړنی ( موسسه ) کنــګــره دایره کړه په کنــګـره کــی د ګــونــد مــرکـزی کمیټه وټکالــه او نــورمــحــمــد تره کــی د مــرکــزی کمیټی لــومــړنی پلیـنــوم د مــوسسی کنــګـری د غــړو په حــضــور کــی، د رایــو به ااتفاق د افغانستان د خلک دمــوکــراتیک ګــونــد عمومی منشی وټاکــه
ارواښاد نــورمــحــمـد تره کـی وکــړای شــول چی په هــیــواد کـی دارتجاع او امپریالیـزم د مستقیمــو استازو، د فاسـدو بیروکراتیکــو حاکمــو کــړیــو او ټــولنـو او دانشعابی او فرکسیونــی تخریبی اعمالــو په شتون کــی د افغانستان د خلکـو دمـوکراتیک ګـونــد څــوارلس کالـه وروسته ، د خــپلـی خلاقی او هــوښیاری رهــبــری لــه برکته سیاسی واک ته ورساوه اوګــونــد د نــورمــحــمــد تره کــی په لارښــوونه او خلاقیت ســـره د ستـونــزو څــخـه ډکه دا لار په پــوره بریالیـتـوب ســره د بــری تــر ســرحـده ووهــلـه.له یــوی خــوا د دولت لـه پـلـوه سخت تعقیب ، لــه بـلـی خــوا فــرکسیـونــی فعالیـتـونـو او دګــونــد د ننه د ځان غــوښــتــونــکــو او انشعابـګــرو شتون د اصولی مبارزی به لار کـی ګــڼــی ستونـزی زیــژولی وی ، ولی د نـورمـحــمــد تره کـی د مدبرانه او خـلاقی لارښــوونی لـه برکته ګــونــد په شته ســونـزو لاسبــری شــو او زمــوژ پــه افغانی ټـولنه کــی یی سیاسی واک تــر لاسه کــړ.
د ثــور د ۷ نیټـی باڅـون به بی ساری دول بریالیتـوب ته ورسیـد دا خــکــه چـی د وطنبالـو ځـواکـونــو د یــوه منـظــم ، متشکل او دټیــنـګ دسپلین خــلــقــی پــوځـی سازمان او به ټـولنیـزه تــوګــه د افغانستان د خــلــکـو څــخه د جــوړ شــوی متشکل او انقــلابــی ګــونــد مشری او لارښــوونه ،یــوه سپیــڅــلی او خــلــکـو ته ژمن مشر، نــورمــحــمــد تــره کــی کــولــه . هغه ټیـنــګ باور درلـود چــی یــومنـظـم او متشکل انقلابی سازمان به هــیــواد کــی ستر او دپام وړ بــدلـونــونه راوستــلای شــی، د هــغــه هیلــه او ارمان د افغانستان رنــځــیــدلــو خــلــکــو رښتینــی خــدمت وه.
نــورمــحــمــد تــره کی هــڅــه وکــړه چــی دګــونــد یــوالـی به واقعـی او رښتینــی تــوګــه تامین شــی، خــو په رهــبــری کــی د ځــینـو خـودخـواه او جاه طلبــو عناصــرو د شتون لــه کبلــه بریلــی نه شــو.
د ثــور د ۷ نیټـی انقلابی پاڅـون زمـوژ د ټـولنی لـه تاریــخــی اړتیاوو او عینی شــریطــو ســـره ســم ، په داسی حال کــی بریالیتـوب ته ورسید چــی زمــوژ د خــلــکــو د سیاسی شعــور کــچــــه ډیــره ټیټـه وه. د پاڅــون له بریالیتــوب ســره جــوخت نړیـوالی او د سیمی ارتجاع خــپل شیطانی تبلیغات پیل کــړل. ښــه می په یاد دی د افغانستان د خــلــکــو دښمنانــو پخــپل پروپاګــنـدی جــنـګ کــی داسی تــورونه لګــول: ” به افغانستان کــی د کمونست ګــونــد به مــشــری کـودتا شــویــده. کــودتا دشــورویانـو به مرسته شــوی ده، په کـودتا کــی شــوروی پیلــوټانــو برخه اخیسته ده. او افغانستان د شـوروی اتحاد یــوه سپوژمــکـی ده.”
دپـورته مـوضــوع په اړه نــورمــحــمـد تره کــی کــورنیــو او نـورو نــړیــوالـو ژورنالستانــو ته په مطبــوعاتی کنفرانسـونــو کی داسی وویل:
«د ثــور انقلاب بریلیتــوب مســکـو او واشنګټن یــو ډول حــیران کــړل . لینید بریژنیف به کریملین او جیمی کارتـر په سپینه ماڼــی کــی ګـوتــی په غاښ کــــی ونــیـولــی.». هـغــه هــمـدارنـګــه وویل: « د ثــور په انقلاب نه روبل مصرف شــوی او نه ډالــر ، زمـوژ هــیـواد افغانستان یـو مستقل هــیــواد دی او دهیچـا سپوژمکـی نــه ده.». دا څــرګــنــدونــی ددی ښکارنـدی دی چــی د ثـور د ۷ نیټـی پاڅــون د افغانستان د خلک دموکراتیک ګــونــد په مستقلانه ټـوګـه ســرته رسیدلـی او حــتـی شـورویان هــیڅ خــبــر هــم نه وه او بل داچــی ګــونــد لا دمخــه پریکــړه کـړی وه کـه چـیــری ځـوک زمـوژ پر ګـونــد حـمـلــه کـوی مـوژ به دفاع کـولــو چـمتــو والی نیسـو.
لکه چــی مــخــکـی مـو ولیکل چــی نــورمــحــمــد تره کــی د ویښــو زلمیانـو د غــورځنــګ له بیل حـخـه په سیاسی ډګــر کـی یــو شمیر سیاسی انقلابی اثار او په لسګـونـو ناولـونه او لــنــډی کیسـی لیکلــی اوهغه وخت یی د هــیــوا په مطبـوعاتی کی چاپ ته سپارلی وی چـی دا ټــول دنــومــوړی دسیاسی افکارو ، ارمانـو نـو او مــوخــو ښـــکارنــدویی کــوی چــی د هــغــوی لـه جــمـلــه څــخـه په ۱۳۳۵ ش کال کی د کابل مجــلــی په ۲۰ ګڼه کـی د آدبی لیکنـو تــر نامه لانـدی یــوه سیاسی مقالــه د « کــلــه به وی……» تــر عــنـوان لانــدی خــپــره کــړه چــی داټـول د ارواښاد نــورمــحــمـد تـره کــی د ارمانــونــو به جـمـلــه کــی راځـی چــی محتویات یی په لانــدی ډول دی :
کــلـه به وی :
« کـلـه به وی هـغــه ورځ چــی لــوژه او بربنــډتــوب په انسانی ټـولنــه شـتــون ونه لــری، لــوژه څــوک نه پیـزنی او هــرڅـوک چـی هــرڅـه ته اړتیا لــری . هغـه به اسانی او هـوساینی ســره تــر لاسه کـړی او هــر څــه یی چـی له لاسه کــیــژی د ټـولنی د نــورو اوسیــدونـکـو د سعادت او خـیـر لپاره بیل کــړی او هیڅــوک د بل چـا له لاسه ازار نه شــی او نه داسی لاس وجود ولــری چــی بل چا ته ضرر ورســوی .
هــغــه ورځ چــی یــو دبل له ســر څـخــه لاس واخــلـی . هیــڅـوک دی زړه نه شی ښه کـولی چــی دبل چـا به حساب ژونــد وکــړی، هــیــڅــوک د بل چــا له لاس څــخـه ګــولـه نه ځـغـلوی او لکه د ژوری غــونـدی د بل چــا به وینو او غــوښــو یی ګذاره نه وی .
هغه ورځ چــی دسیسه سازی ورکی شــی یـو دبل د پښـو خاوری نه ســره کاژی یــو دبل به اور کـی نه ســره اوړی، خـپـل بـری دبل چـا به کمزور کی نه لـټــوی ، تل موقع ولــری چـی د هــر چــا به نسبت دمینـی او محبت فـکـر وروزلی شــی .
هـغــه ورځ چـی اقتصادی مساوات او تـولنــیــز یـووالی بشپـړتامین شــی او دهـغــو لــیـوانـو منـګـولی چــی د انسان به بڼـه یی د نـورو انسانانـو به شارګــو خــښــی کـړی دی او هـیــڅـوک دی ته نه پریــژدی چــی طبیعـی ژونــد وکـړی، وکښــلـی شــــی.
هــغــه ورځ چــی د اقتصادی ســویی د لـوړوالی او کفایت په اثـر درواغ ویلــو او چمونـو ته هــیــڅ فرصت پاتی نه شــی . هــر څـوک بشپړ فرصت ولـری چــی د ځان د تکمیل او ودی لپاره به خـبـلـواک صــورت ســره اقــدام وکـړی او دا تکمیل او وده یی د یــوی کارکــوونــکــی ټــولنــی د سعادت او آرامـی لپاره وی نه د نــورو د بربنـډولـو لپاره.
هــغــه ورځ چــی یـوه فعالـه او پاکــه ټـولنـه مــوجــوده شــی چــی د هغه په سعادت کـی هــر څـوک که نـر وی او ښــځـه مـوٍثره بــرخه واخیستـلای شــی او هــر څـوک موقع ولــری چـی د هغـی په تعمـیـر او لـوړتیا کـی بیله کـوم مانع څـخه مــرسته وکــړای شــی .
هــغــه ورځ چـی د خـدمت او زحمت استلـو په نامه خلک نه غــولــول کـیــژی او په دی پلمـه او تـر دی پردی لانــدی د دوی اقتصادی ، اجتماعــی او سیاسی حقــوق تـرپښـو لانـدی نه شــی.
هــغــه ورځ چـی پـوهـنـه او معـرفت عـام شــی اوهــیــڅــوک بیسـواده او نا خـوانه باتـی نه شــی . به هــر ګـوټ کـی هلکان او نجــــــونــی په مساوی ډول له معارف څــخــه برخمن شــی، د استثمار په خاطــر څــوک بی تعلیمه باتـی نه شــی.
هــغــه ورځ چـی د نــړی له ټــولـو ملـکـونـو څـخـه داخـلــی او خـارجــی استعمار او استثمار بیخـی ورک شــی ، ټـول کارکـونــکـی به ازاد صــورت سـره ددی واک او اختیار ولــری چــی دانــړی پخــپل زحمت ودانه کــړی او د هــغـه د ودانی ثمــره د ټــولــو د ګــټــی لپاره وی ، نه د دی او د هغه لپاره.
نــو زنــده باد هــغــه ورځ او بایــنـده باد دغــه ډول نیکمــرغــی آو په زړه پـوری ساعت . ددی ورځـی د راتلـو او یا راوستلــو ډیــری قـــربانــی پکار دی . دا ورځ هــرو مــرو راتلــونــکـی ده ، خــو که د نــړی ټـول زلمیان به مـوثر ډول بــرخه بکـشــی واخـلـی
پــورته ذکــر شــوی مقاله ۵۱ کاله وړانــدی د نـورمــحــمــد تره کــی د افکارو زیـژنــده ده چــی د اختناق به دیــرو ســخــتــو او ناوړو شـیــبـو کـی په ډیــر سیاسی مهارت او درایت ســره د هــیــواد په مطبــوعاتــو کــی خــبـره کــړی ده چــی د هــیــواد ناوړه شــرایط یی د نــړی د ناوړو شــرایـطـو تــر نامه لانـدی بیان کـړی دی او د هــیــواد خلک او په ځــانــګـړی تــوګـه زلمیان یی د نــړی د خــلــکــو او زلمیانـو تـر نامه لانـدی یـووالـی او د انسانیت دی ســتــری مبارزی ته رابللی دی.
راځــی چــی د زړه لــه کــومــی او د انصاف لــه مـخــی قضاوت وکــړو چــی د داسی انسان او شخصیت ( نــورمــحـمــد تــره کــی) چــی ټــولـه هـستی ، نیستی او ژونــد یی د افغانستان د خــلــکـودمــوکــراتیک ګــونـد او به ځانــګــړی ټــوګــه ددی هــیـواد خــلــکـو د نیکـمــرغــی او هــوساینــی لپاره وقف کـړی وه دهــیـرولــو وړ دی؟ ولی په خــواشینی ســره به ګــونــد کــی د یــو شــمــیـر جاه طلبــو او ځان غــوشـتــونــکـو کــړیــو ( د هغه وخـت د شــوروی د کی جی بی ســره د اړیـکـو پـه تــړاو) لــخــوا د ټــولــو بــشـری نـورمـونـو په خــلاف به ډیــره بی رحـمـی او ظالمانه دول ســره ووزل شــو او دده پــه وژنـی وروسته زمــوز ســرتاسری ګـونــد د نــورمــحـمـد تـره کــی له معــنـوی اوتوریتــی څــخـه بی بــرخه شــو او ټــول ګــونـد د یــوستــر بــحــران ســره مخامخ شــو په افسـوس ســـره چــی دا لــړی لا تــر اوســه هــم روانه ده. غــــواړم چــی د خــپــلـی لیکنــی په پای کــی زمـوژ د هــیــواد د پښــتــو آدب د ځـــلانــدی ستـوری ، د شلمی پیـړی د دوهــمــی نیمایی د وتلی او نامتـو شخصیت ارواښاد نــورمــحــمــد تــره کـی د زیــژیـــدنــی کــالــیــزه په لانــدی شــعــر ســره پای ته ورســوم :
هــســـی په خــــــــــولــه وایــو چــی نه راته یادیـــــژی
باور وکــــــــــړه چــــــی لــــــه زړه راتـــه یادیـــــــــژی
زمـــــوژ په مـنـــــځ کــی نه یی هــیــرولــی دی هــم نشو
قسم می په الله دی هــم به ویښه هــم ویــده راته یادیــژی
اولسونه شـول راپــورته نــــړی وه هـــک حــــــــــــیرانه
شیبه د سـره بیرغ ستا په لاس چــی لوړیده راته یـادیــژیپه ډیــر درنښت ۲۳ د ســرطان ۱۳۹۸- کابل – افغانستان
کاپی محمد خان

Bilden kan innehålla: 1 person, som ler

دوه بهيره

ـــــــــــــــ
دا د سولې بهير ښکاري څه بېخونده بېمزې
د خـبـرو لـوري غـواړي لـه پـنـجـابـه اجازې
ترآسمانه رسيدلي سـورې چـغـې د جنجال
يرغمل دي د ټـاکـنـو پـه بـهـيـر کـې نتيجې
زيړه ونه د دولت ده د ثبات له ميوې تشه
غټه سوړه يې ريښو کې د چينجو د تغذيې
له هر لوري چې باد لگي لړزوي تنه د ونې
دا لړزه يې ده په برخه کال په کال پرلپسې
په پښو دريدی نشي د پردو په خوښه جوړ
د قوت دلارې خنډ يې خيرن لاس د توطئې
په تمثيل د آزادۍ کې نظرونه جلبوی شي
د پردې شا ته چارواکي اړ په پټې ماملې
بـهـرنـيـو دي روزلـي کورني لـوبغاړي ډېر
اطاعت ته يې لاسونه هريو ايښي پر سينې
نامشروع واک يو لامل د ټولنيزو بدمرغيو
ځغلولی په کې ځان د انارشۍ کلکې ريښې
دژوند ساه داساسي قانون وژلې زورواکانو
په کاغذ يې نوم ليکلی د ملي ښې وثيقې
خطابې د سياسيونو گڼي سوله لومړيتوب
زيات ترسولې ورسره غم د ځاني گټې فايدې
افغاني مذاکراتو ته سيالي د اشتراک شي
هره خوله باسي آواز د خپلې ونډې سهميې
د وطن د ويجاړگرو فسادگرو پر مخ باندې
بـهـرنـيـانـو وازې کـړې دروازې د مـشـورې
څلوېښت کاله تجارت يې مقدس دين باندې وکړ
برخمن له شيطانته د بې دينې سرچينې
د مظلومو افغانانو وينې هره ورځ بهيږي
ترحم چې لري هغه ز ړ ونه ډک له انديښنې
د ملي تړون له فکره لا خالي دي کوپړۍ ډېرې
د قـومـونـو سوداگر لري فکرونـه د فتنې
له افغانه ده لار ورکه عزم هوډ کولی نه شي
پوه غليم ته يې مالوم سر د پيچلې مشوړې
د بهار بڼ سمسور نه شي په يو گل يا څو گلانو
په خزان گلشن کې نشته بوي د گلو د وږمې
عظم الدين عليمي

همداد ګړۍ، په لندن کی د “سوله او افغانستان”

تر سرليک لاندي علمي سيمينار چه د عظيم الشان قرآن په څو آياتونو او د افغانستان په ملي سرود پيل سو.
د سيمينار اجنډا: سوله او د شته نظام ملاتړ،
ستونزي او حللاري
په سيمينار کی د بيلابيلو فکرونو افغانان برخه لري. نو بحثونه ګرم دي.

لومړی ويناوال: ډاکټر فاروق اعظم،
دوهم ويناوال: له کابله د انټرنت په مټ، استاد عبدالغفور ليوال ،
دريم ويناوال: ښاغلی نور وهاب څپاند،
څلرمه ويناواله: قدرمنه خور راحېله سعيد،
پنځمه ويناواله: قدرمنه خور، ډيوه پتنګ،
شپږم ويناوال: ډاکټر عبدالوکيل سوله مل،
اووم ويناوال: ډاکټر سادات،
اتمه ويناواله: د شهيد نجيب الله لور، هيله نجيب،
نهم ويناوال: احمد يوسف،
لسم ويناوال ښاغلی عبدالله احسان
يوولسمه ويناواله: قدرمنه مشره خور، ستورۍ منګل،
وروسته د آغلی آيني درخانۍ لخوا د شهيد مشال په اړه د فلم وړاندي کول.
دوولسم ويناوال: ښاغلی نظيف تکل،
ديارلسم ويناوال: د بلجيم څخه راغلی ميلمه، حاجي امين باوري
څوارلسم ويناوال: ښاغلی سسور فيض،
پنځلسم ويناوال: پيرمحمد باوري،
شپاړسم ويناوال: ډاکټر احسان زهير
تر ويناوو وروسته پر اړوندو موضوعاتو بحثونه وسول او د حللارو وړانديزونه وسول.
سيمينار د ښاغلي احمدشاه امين او ښاغلي نوروهاب څپاند په منني پايته ورسېد.

Bilden kan innehålla: 2 personer, personer som står
Bilden kan innehålla: 3 personer, personer som står
Bilden kan innehålla: 5 personer, inklusive Noor Sapand, personer som står
Bilden kan innehålla: 4 personer, inklusive Noor Sapand, personer som står
Bilden kan innehålla: 4 personer
+ 2

افغانان کړیږي !

42492224_1812862165503252_6497167933997842432_n
نوروهاب څپاند
له هغه ورځې چې د مجاهد ، طالب ، داعش اونورو په نامه استخباراتې پروژې پيل شوي ، د افغانانو وطن نړیږي او د هېوادوالو وینه بهیږي . ښایې نړیوالي او استخباراتې کړۍ خپلو دغو کرغیړنو فعالیتونو ته راز راز بڼې ورکړي ، خو زموږ د وطن خلک یې په یوه بڼه پيژنې یانې ، افغان وژنه ، چې په پایله کې له افغانانو نه د هغوي ټاټوبۍ اخلې او وګړی یې بې هویته کوي . په روان ناورین کې بیا د نړۍ او سیمې یو شمیر هېوادونه د خپلو ملي ګټو د ساتلو په بهانه په سپينو سترګو څرګندوي چې ، ګنې روانه جګړه افغانانو پيل کړي ، له دې کبله دوي د هغې په لږ کیدو او پاي ته رسیدو کې ورسره مرسته کوي !!! ریښتیا دا ده چې په افغان هېواد جګړه تپل شوي او افغان ځمکه د یو شمیر نړیوالو او سیمه ایز لوبغاړو د نیابتې جګړي ‌‌‌‌‌‌ ډګر ټاکل شوی . د دې له پاره چې جګړه غوښتونکې په ‌‌‌‌‌‌ډا‌‌‌‌‌‌ډه زړه لوبه وکړي ، زموږ خلک په ژبني ، قومي ، مذهبي او نورو تړاونو ویشې ، په دولتي سیستم کې ورته فساد خوروي ، له قانونه څخه پورته خپلسرې زورواکان پرې تحمیلوي ، له پردیو او پردې پالو سره یې د اړیکو جوړولو په فرهنګ چې د بهرنۍ لاسوهنې سرچینه ګڼل کیږي اموخته کوي ، په ذهنې لحاظ یې د افغانستان په وطنپالونکو مدني سیاسي ټولنو په تیره بیا هېوادنیو ګوندونو بې باوره کوي ، د نړیوال تعامل خلاف د معاصري دموکراسۍ د ودي او بنسټيزه کېدو کار د ګوندونو پر ځاي د څرګندو اشخاصو او کړیو په لاس کې ورکوي او په دې توګه خلک او هېواد د مافیا په لومو کې کلک ګیر ساتې .
په داسې یوه خچن چاپيریال کې د افغانستان د ملي پرمختګ ګوند او ورته نورو سیاسي نهادونو او د هغوي د مشرتابه او غړو دندې له پخوا زیاتې مشخصې او پيچلې کیږي .
جوته ده چې نړۍ په یوه کلې اوښتې او د ګټو پولې د پخوا په پرتله بدلې او د تغیر په حال کې دي . خو دا د دې مانا نه لري چې یو څوک دې د افغانانو د ملي یووالي او جغرافیي په ماتولو او یا دې د هغوي د هېواد په کاواکه کولو کې خپله ملي ګټه ولټوي .
هغه جګړه چې تر اوسه د افغانستان هر ‌‌‌‌‌‌ډول شته خوري ، قابو کول یې د افغانانو په تیره بیا د وطنپالونکو روڼ اندو اساسي دنده تشکیلوي . د مطرح دندې پلې کول د یوه ځانګړې شخص ، ‌‌‌‌‌‌ډلې ، ګوند یا یو نهاد کار نه دی ، بلکه یو پراخ دموکراتیک او وطنپالونکی غورځنګ ، کولی شي د افغانستان اوسنې ناورین ته حل لاره بیامومې . له دې کبله د هېواد د وطنپالونکو او دموکراتکو ګوندونو تر منځ اتحادونه او یووالې کول اهمیت پېدا کوي . اتحادونه او یووالې کول ښایې په پخوانیو تړاونو هومره ممکن نه وي ، لکه څومره چې د اتحاد او یووالې کوونکو خواوو تر منځ د مشترک فکر او موخو واټن نږدې شي .افغانان تر هر بل وخت د جګړي د مخنیوې او د سولې راتګ ، ښې حکومتولۍ ، د اړتیا وړ شیانو ته د لاسرسۍ ، د بهرنۍ لاسوهنې بشپړ مخنیوې او دکورنۍ او بهرنۍ مافیا د بیخې کنترول پر له پسې غوښتنه کوي . دا او دې ته ورته موخې پلې کول د هېوادنیو ګوندونو تر منځ په اوسنیو شرایطو کې د اتحاد او یووالې رامنځته کول ایجابوي .هغه تجربه چې تر اوسه د افغانستان ملي پرمختګ ګوند د جبهو جوړولو ، ګوندي یووالي کولو په برخه کې لاسته راوړې ارزښتناکه ده . همدارنګه هغه تجربه چې د هېواد دننه او بهر د یو شمیر هغو ګوندونو ، سازمانونو او خپلواکو تړا‌ؤ نه لرونکو ګوندیانو ( د خلکو کور خونو ) تر منځ کیږي‌‌‌‌‌‌ ، د زیات اهمیت وړ بلل کیږي . که د خونو د روان بهیر جمعې او انفرادې اجزاوي هغه شعارونه او طرحې چې هغوي شاته بیایې ، یوې خواته کړي او د معاصرې دموکراسۍ پر بنست د یوه پراخ او پياوړې جنبش د پيلولو له پاره په خپلو کې یووالي ته ورسیږي ، لیرې نه ده چې د مطرح موخو د لاسته راوړلو چانسونه زیاتیږي او د افغانانو د روان ناورین د پاي د روڼ سباوون په لور مزل کمیږي . له دې کبله یووالی نه یوازې د ځانګړو ګوندي موخو له پاره ، بلکه د سترو ملي هدفونو د لاسته راوړلو په خاطر اهمیت پيدا کوي . ګوندونه ، سازمانونه او ګوندي تړا‌‌ؤ نه لرونکې ملګرې دې خبر وي چې خلک سخت زوریږي او د خلاصون لارې ته سترګې اړوي .‌ هغوي ته داخبره ارزښت نه لري چې کوم مشر د چا له خوا وژل شوی . هغوي له موږ څخه سوله او د هغې د ممکن کېدو له پاره زموږ تر منځ یووالی غواړي . راځئ چې یو بل ته په تیریدنه د افغانستان د خلکو د کړا‌ؤ په لږولو او له منځه وړلو کې مرسته وکړو .

استرداد استقلال افغانستان

پوهندوی استاد شیما غفوری

استرداد استقلال افغانستان

یاداشتی در مورد موضعگیری بعضی افراد در فیسبوک

کی ها این روز را با تبریک گفتن و کی ها  آنرا با تخریب کردن استقبال می کنند؟

در تاریخ هر مملکت روزی که کافۀ ملت برای استرداد استقلال و حفظ نوامیس ملی به پا خیزد و خون خویش را بخاطر یک هدف والا  بریزد، قابل تمجید و ارج گذاری است. صرف نظر از اینکه کی و از کدام قوم جامعه  در رأس آن قرار داشته است.

در این ارتباط نظر به موضعگیری بعضی ها در شبکۀ فیسبوک چند سوال را مطرح می نمایم و به جواب آن میپردازم:

سوال اول:

 آیا ۲۸ اسد ۱۲۹۸مطابق 19 اگست 1919 نتیجه چنین قیام  مردم بوده است؟

بلی بدون شک.

 شواهد تاریخی نشان می دهد که مردم افغانستان  از هر قوم و ولایت، اعم از زن  و مرد به خاطر شکستاندن طلسم استعمار انگلیس به پا برخاستند. ثبوت این حقیقت نتیجه این جنگ است، ثبوت این حقیقت مجبوریت امپراطوری عظیم انگلیس برای شناسایی استقلال سیاسی افغانستان،  به حیث اولین حلقه در زنجیر دراز استعمار انگلیس میباشد. ثبوت این حقیقت موجودیت 28 اسد می باشد. اگر این روز نتیحۀ به پاخیزی همه مردم افغانستان نمیبود، آیا افغانستان فقیر با داشتن اسلحه کم و از مود افتاده در مقابل بزرگترین قدرت زمان با اسلحه مدرن و وافر میتوانست شجاعانه بایستد و  موفقانه بایستد و تا حصول استقلال بایستد؟

هر عقل سلیم و فارغ از دغدغه های قومی و سیاسی میتواند برای این سوال فقط یک جواب را بیابد که آن عبارت است از:

هرگز نه!

 تاریخ گواه آن است که در این قیام به رهبری شاه امان الله غازی اراده و عمل جانبازانه تمام مردم از هر قوم افغانستان  شامل بود.

سوال دوم: در مورد ملی بودن و فرا قومی بودن شخصیت امان الله خان میباشد.

 شخصی که در زیر ریش استعمار انگلیس ملت افغانستان را برای جهاد نهایی بر ضد آنها سازماندهی نمود، آیا میتواند شخصیت یک بعدی بوده باشد؟ هرگاه امان الله خان فرا قومی نمی اندیشید، آیا مردم افغانستان به وی اعتماد می کرد؟ آیا  در این جنگ نابرابر در عقب وی صف می کشیدند و خون خویش را فدای وطن می کردند؟ بازهم جواب چنین است:

 هرگز نه!

پس سوال پیدا میشود که چرا یک عده این روز را تخریب می نمایند؟ آیا اینها واقعاً با آزادی سیاسی افغانستان در آن زمان مخالفت دارند؟

 بر مبنای بررسی ام در دوسال اخیر در فیسبوک اشخاصی  که کارکرد های شاه امان الله را تخریب می نمایند، و وی را بعضاً مربوط به یک قوم معرفی می کنند، تا آن جایی که حتی استراد استقلال کشور را هم منفی جلوه می دهند. اساساً این اشخاص شامل سه گروپ میباشند:

 گروپ اول– کسانی اند  که معتقد به مبارزه ملی نه، بلکه در گیر مبارزه قومی اند بعضی با دین برخی هم بی دین. آنهایی اند که می خواهند بلوای امیرحبیب الله کلکانی را در سال 1929 در مقابل امان الله خان، این شاه ترقی خواه رنگ قومی ببخشند تا این عمل وی را مشروعیت بدهند و روی این تراژیدی تاریخی را با آبی به نام «رد کردن تمام کار های میهنی شاه امان الله» بشویند. و الا بلواگران باید نفرین مردم افغانستان را تا ابد به دوش بکشند.

و گروپ دوم کسانی اند که از جانب خارجی ها به شکستاندن روحیه  استقلال خواهی  و از بین بردن اتفاق مردم حتی در برابر این بزرگترین دست آورد مشترک مردم افغانستان، مؤظف اند.

و گروپ سومی کسانی اند که برای دل خوش ساختن دوست های فیسبوکی شان لایک می گذارند.

برای رد افکار خصمانه در مقابل این بزرگترین دستاورد مشترک مردم افغانستان باید دوباره به حافظه تاریخ  مراجعه کرد:

نخست اینکه انگیزه بلوا بر ضد امان الله خان به صورت قطع جنبه قومی نداشت، بلکه ریشۀ ارتجاعی در نقاب مذهبی را دارا بود. عقب گرایان فناتیک با حمایت استعمار انگلیس که بر ضد ریفورم های شاه امان الله خان قیام را سازماندهی کردند، زیر تاثیر موعظه های (لارنس های) انگلیس قرار داشتند، لارنس- انگلیس کافریکه  بیست سال متواتر در معتبر ترین مسجد مسلمانان در پایتخت کشور امامت کرد و در اخیر هم نامۀ را از خود بجا گذاشت که مقتدیانش باید نماز های بیست ساله را از سر بخوانند، زیراکه به امامت یک کافر انجام شده است.  انگلیسها توانستند مردم را با فوتو شا پ های عکس ملکه ثریا و تبلیغات پیر بغدادی که خودش انگلیس، ملای لنگ و امثالهم به نام مذهب بر ضد شاه امان الله تحریک نمایند. زیرا انگیسها درک نموده بودند که احساسات مذهبی همان نقطه ضعیف پاشنه اکیلیس مردم افغانستان است. و باید به یاد داشت که در این مخالفت مذهبی بر ضد شاه امان الله اشخاصی از اقوام مختلف شامل بودند. یعنی محیط فکری برای سرنگونی دولت امانی از طرف انگلیسها با تبلیغات  مذهبی آماده گردیده بود که باعث سقوط شاه امان الله و برقراری دولت چند ماهۀ حبیب الله کلکانی و بالاخره استقرار مهرۀ اصلی آنها گردید.

لقب شاهانه حبیب الله با جنبۀ مذهبی آن یعنی «امیر حبیب الله خادم دین رسول الله» نیز نمایندگی از شورش مذهبی آن زمان می کند، نه از شورش قومی.

دوم:  روایت است که حتی شخص حبیب الله کلکانی دریشی غازی امان الله را در الماری عقب چوکی خویش نگهداشته بود و هر صبح اول در مقابل آن می ایستاد و در مقابل آن  سلامی میزد. از این معلوم میشود که وی خود هم به بزرگی این شاه استعمار شکن احترام داشت.

پس بیائید که این جال جدید فریب دشمنان را بدریم و این روز خجسته را که حاصل خونریزی نیاکان ما اعم از تاجک، پشتون، ازبک، هزاره، ایماق، بلوچ و دیگران است، گرامی بداریم و این امانت  مقدس تاریخی را برای  نسل های آینده به سلامت بسپاریم.