انجنیر بهادر فرزند محمد علی در سال 1332 هجری شمسی در ولسوالی میر بچه کوت ولایت کابل در یک خانواده پیشه ور دیده بجهان کشود , هنوز یکساله بود که با فامیلش به ولایت کندز منتقل گردید. مکتب را در لیسه شیرخان کندز به پایه اکمال رسانیده و در سال 1353 از طریق امتحان کانکور پوهنتون , شامل انستیتوت پولیتخنیک کابل گردیده , تحصیلات عالی خود را در سال 1359 در رشته ساختمانهای صنعتی و مدنی به اکمال رسانید. فابل ذکر است که در سال 1355 از طریق رقابت صنفی مستحق بورس تحصیلی دولت شوروی وقت گردید , اما در اثر مداخلات سیاسی آن زمان بورسش کنسل گردید.

رفیق بهادر از ماه جوزا سال 1358 الی ماه جدی همان سال به حیث محبوس سیاسی روانه زندان پلچرخی گردید.

در ماه ثور 1359 در دستگاه ساختمانی تهیه مسکن به صفت انجنیر ساختمانی شامل کار گردید و همزمان با سپری نمودن امتحان به تحصیلات ماستر اغاز نمود که الی اخیر سال 1360 ادامه داد. از ماه ثور سال 1362 از وظایف دولتی کنار رفته الی اخیر سال 1365 وظایف حزبی را عهده دار شد. بعدا” الی اوایل سال 1376 به صفت امر عمومی مرکز تخنیک و ترانسپورت و امر عمومی ساختمانی شرکت افسوتر وظیفه اجرا نمود , که به اثر مکتوب وزارت تجارت وقت بنا بر دلایل غیر موجه از وظیفه سبکدوش گردید.

رفیق بهادر در اثر کار خسته گی ناپذیر , لیاقت و صداقت ایکه از خود نشان داد , در جریان کار دولتی و حزبی مفتخر بدریافت چهار مدال و پنج نشان دولتی گردیده بود.

رفیق انجنیر بهادر عضویت حزب متحد ملی افغانستان را داشت که نظر به شایسته گی مسوولیت معاون حزب را بدوش داشت ,رفیق یکتن از داعیان و پیشگامان وحدت میان نیرو های ترقیخواه بود و در این راه از هیچ نوع تلاش و از خود گذری دریغ نورزید. که بعد از وحدت و ایجا حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان عضویت دارالانشای حزب واحد را بدست اورد.

انجنیر بهادر در اثر شایسته گی مسلکی که داشت در سال 1394 به صفت رییس عمومی تعمیرات وزارت داخله ج.ا.ا تقرر حاصل نمود.

دوره های کاری انجنیر بهادر مملو از افتخارات بزرگ اجتماعی ,سیاسی بوده,عمرعزیزش را درراه خدمتگزاری به وطن و مردم رنج کشیده افغانستان صرف نمود, به کارنامه های حزبی و سیاسی شان رفقا و همسنگرانش ارزش فراوان قایلند.

رفیق بهادر فرزند برومند  , وفادار , صادق , عاشق میهن و مردمش بود که سراسر زنده گی و جوانی اش در راه مبارزه بخاطر ارمانهای حزب محبوبش و مردم کشور وقف نموده  بود. رفیق بهادر یکی از مبارزین نستوه , پرشور , خسته گی نا پذیر و با افتخار که تمام عمر پربارش را در راه خدمتگزاری به وطن و مردم رنج کشیده افغانستان , در راه رشد اقتصادی – اجتماعی و رفاه مردم کشور صرف نموده و در راه وحدت نیرو های ملی دموکراتیک و ترقیخواه کشور تلاش جدی نمود.

با تاسف فراوان در اثر مریضی که عاید حال رفیق انجنیر بهادر گردیده بود بتاریخ 29 جدی سال 1395 داعی اجل را لبیک گفته , جهان فانی را وداع و به حق پیوست.

انا لله و انا الیه راجعون

هرگز نمیرد انکه دلش زنده شد به عشق                                     ثبت است بر جریده عالم دوام ما

موصوف متاهل بوده و داراي پنج فرزند ميباشد ،دو دختر كه هردو داكتر طب است و سه پسر كه يكي متعلم و دو ديگر مصروف تحصيلات عالي ميباشند .خانمش يكي از دوكتوران مجرب اطفال است كه در بد ترين شرايط دو شا دوش انجنير بهادر قرار داشت .

روح رفیق بهادر شاد و بهشت برین جایش . یاد و خاطرات اش جاودان باد!

کمیسیون تبلیغ و فرهنگ