میهن پرستان درآغوش میهن آرام اند. هر جای دیگر دنیا با تمام آرامش بی قرار اند، با آن که می دانند ، همه جا انسان وهمین کره خاکی است وچیزی دیگری نیست وحتا می شود برای رفاه وسعادت انسان وآرمان های بزرگ درآن جاها نیز رزمید.اما عواطف ،احساس، ادراک وخرداین مبارزه درکجایی که شکل گرفته به آن می تپد.
مرگ این کلمه کوتاه سه حرفی که سهمناک ،خشن وجدایی مطلق است برای شخص میرنده پایانی است که هیچ وقوفی براین پایان وآنچه واقع میشود ندارد . عزیزانی درآن فراق وجدایی دردمند می گردند که دیگر چاره ای جز اندوه داری ندارند.
انسان بزرگی با همه آرزوهای بزرگ درگذشت .رفیق شفیق الله توده یی درعنفوان جوانی راه مبارزه را بخاطر انسان میهنش آغاز کرد . مبارزه نستوه وپیگیر که سعادت انسان ورهایی اش را از هر قید وبند به ارمغان آورد .
خیلی جوان بود وانرژی بی پایان داشت که بنابر دستور حزب راهی ولایت باستانی بغلان شد تا درمیان دهقانان وکارگران آن ولا کار کند ،کارکرد. خوش درخشید وخود بخاطر آرمانش به شغل شریف دهقانی پرداخت .از شرق افغانستان عزیز از ولایت مرد خیز لغمان به شمال کشور رفته بود تاعلیه هرنوع بی عدالتی که درحق مردم میهن دوست داشتنی اش اعمال میشد، مبارزه وآنها را آگاهی دهد تارهایی یابند. دراین مبارزه پیروز بود زیرا با توده ها آمیخت وتوده یی شد.
مبارزه راکه انجام نیست ،راه دشوار گذرش را درجامعه یی پراز سنت های کهن وعقب مانی قرون وسطائی که به ویژه نیم قرن پیش مانند به فرق سربه عرش کوه دویدن بود استوار وسرفراز پیمود . به همراهان ،صداقت ،پایمردی وجوانمردی آموخت .عاشقانه زیست وقلبش مملو از عشق به انسان زحمتکش میهنش بود.
باتاسف فراوان واندوه برزگ که این قلب سرشار از محبت وشجاعت از تپیدن بازماند وانسانی بزرگی که الگوی رفاقت ومبارزه بوداز جهان رفت ، او میگفت در دنیا چیزی بالاتر از رفاقت نیست.
یاد گار مبارزان درجهان ، مبارزه می ماند.
رفیق توده یی عزیز!
راهت ادامه دارد وآرمان برزگ انسانی ات را برای سعادت خلق زحمتکش همراهانت با درفش کاویان بردوش ادامه می دهند.
پوهاند دکتورمحمد داود راوش
رئیس حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان