داکترحبیب منگل
قوم گروهی از انسان‌هاست که اعضای آن دارای اصل و نسبی یکسان و مشترکات فرهنگی، زبانی، رفتاری و مذهبی هستند که به آبا و اجدادشان برمیگردد. این مشترکات علایم ثانوی انسان ها را تشکیل میدهد ؛ نه ماهیت ان را . ماهیت انسان ها را ادمیت وبشریت اوتشکیل میدهد .قوم گرایی وقومداری رفتاري اجتماعي و طرز تلقي عاطفي‌اي است كه به رجحان بخشيدن و ارزش نهادن مفرط به آن گروه‌هاي اجتماعي محلي يا ملي كه شخص به آن تعلق دارد، مي‌انجامد. در اين ديدگاه ارزش ها ؛ آداب و رسوم و عادات گروه خويشتن به هنجارها ومقدسات و عقايد قالبی و تصاوير ذهني از پيش ساخته خرافات وتفوق طلبی و تنگ نظری و افزون خواهی نژادی ؛ قومی ومذهبی ودرسیاست به منفعت مبدل میشود . دراین جاست که سیاست مداران وافراد سودجو موقعيت طلب و ستمگر از افكار قومداري مردم استفاده مي كنند و بر دوش مردم سوارمي شوند وفاق اجتماعی وملی را ازبین می برد و موجب ا نقطاب و جنگ های قومی و نژادی میشوند .طایفه وقوم از بقایای فورماسیون برده‌داری و فئودالی است ودر کشور توسعه نیافته مانند کشور ما در دوران گذار به سرمایه داری نیز به مشاهده میرسد وقوم گرایی از عقب مانده گی وعقب گرایی و بینش ومنش کهنه عشیره ایی و استبدادی ؛ استبداد وحکومت های استبدادی ناشی شده ومی شود وفرایند انسجام و وفاق اجتماعی ؛ توسعه ء سیاسی ودموکراسی شدن و تشکیل ملت – دولت ؛ تامین وتعمیق وحدت ووفاق ملی وثبات سیاسی یک کشور را برهم میزنند .قوم گرایی که در کشور پیشینه دردناک داشته است ؛شوربخاتنه اکنون نیز توسط قوم گرایان یا گروه ها ی تفوق طلب وتنگ نظر وافزون خواه قومی ؛ نژادی مذهبی دامن زده میشود وبه یک ویروس کشنده وچالش فاجعه بار مبدل شده است .بنابر ان قوم گرایی ازنام هرقوم مردود است و مبارزه فراگیر برای زدودن ان از عمده ترین وظایفی است که دربرابر نیروهای فارغ از ذهنیت ومنش قوم گرایی ؛ انسان دوست وبشردوست ؛ ترقی خواه ؛دموکرات و داد خواه کشور قراردارد
