درنو دوستان او خوږو ملگرو:

زه پوره ۶۴کلن يم د ژوند زياتره وخت مې په سياست د هيوادنې مينې او د خلکو له ښېرازی سره په هوډ کې تېر کړې، ما نن ولې ددي کوشنۍ لېکنې لپاره دا نوم ور کړ زه غواړم په ليکنه کې د خپل ژوند دخلکو اوسنې حالات د سياست کولو او په سياست کې د رښتېا ويلو او دريښتينو سره ملتېا او ملگرتوب ددوی په کړنو او عمل درسره د زړه خوا له وکړم . زه هيله لرم زما خبری بل ډول تعبير نه شي .

وړوکې وم له کليوالو نه را جلا اود زده کړو لپاره د ننگرهار له کليوالي سېمې نه د جلال اباد هميشه په گلونو ډک ښارته را غلم دا کال ۱۳۴۷ل کال وو،دلته هر څه د کلي له ژوند سره په توپير کې وو ، يانې کليوالو له سينما تياتر،ښاري ژوند او کلتور سره خورا توپير کې وو . دلته خلک د ساده کاليو پر ځای د دريشي او ځينو نيکټايي سره گرځېدل ، نجونو د لوپټې پر ځای لوڅ سر او جرابې در لودی خلکو شخصي موټرونه در لودل په لوکسو کورونو او مدرنو پارکونو کې چکر وهلو خو په خواشنې دا په کليوال ژوند کې نه وو.

د کابليانو  زياترو کورنېو به د اونۍ دوه ورځې له کابله جلال اباد ته د سات تېری لپاره را تلل د هغو لباسونه او کړه وړه بيا تر جلال ابديانو لږ لوړ وو، چې زما په شان کليوال اطرافي لپاره یي گڼې پوښتنې راپيداکړی تل به مې له استادانو پوښتل چی دومره لوی توپير د کلي او ښار څنگه له مينځه تلی شي؟ هغه شمېر استادان چی له سياست سره مل وو ددی توپير لاملونه او د حل لاری په خورا ښه توگه زما پوښتنو ته ځواب راکولو او هغه شمېر ښونکو چی د سياست سره يې مينه نه درلوده ويل بی چی هلکه درسونه وايه داخبری سمې نه دي Continue reading →