د سولی په اړونددافغانستان د ملي پر مختگ گوند ددارالنشا وړانديز

کابل        افغانستان

fredssymbol 1د ۱۳۹۷ کال د لیندی ۱۱ مه

15.1.2019
هېوادوال ، د ګوند د مشرتابه او شوراګانو غړي پوهېږي چې زموږ ولس د تپل شوو جګړو له امله ، په مقطعې توګه د لږې مودې له پاره په سوله کی ژوند کړیدی . زموږ زړور خلک ډیرئ وختونه د تیرې کوونکو او یرغلګرو په بیرته تمبولو او ماتولو اخته شوي چې په هېواد کې د ابادۍ او دموکراسۍ اوډموکراتیک نظام د راوستلو چارې ورڅخه نیمګړي پاتې شوي دي .
دغه فکټور افغانان وروسته پاتې او بې وزله ساتلې او په تاریخې حساسو شیبو کې یې د هېواد او خلکو د ملي لوړو ګټو د خوندیتوب دایري ته په پوره ځیرتیا ، له پاملرنې محروم کړي دي . موږ پوهېږو چیرې چې سوله او‌ډموکراتیک نظام موجود وی نو هرومرو   سوله او دموکراسې خوا په خوا یو پر بل د ودي او پیاوړتیا لامل ګرزی .
په تیرو ۴۰ کلونو کې جګړو افغانستان او د هغې خلک زپلې ، د سولي او دموکراسۍ د ټینګښت او خوندیتوب موسسې یې له منځه وړي . که څه هم چې نړیوالي ټولني د افغانستان په اقتصادي ، فرهنګي ، ټولنیزو او پوځي سکټورونو کې مرستې جاري ساتلې ، خو د ښې حکومتولۍ د نه شتون ، فساد ، زورواکۍ ، مافیا او د سیمې او نړۍ د ځینو هېوادونو په تیره بیا د پاکستان او ایران د لاسوهنو د لاملونو له وجې ، ولس په بې وزلۍ کې ژوند کوي ، د خلکو په منځ کې د جګړه مارو او ترهګرو ټولنیز تکیه ځاي کمزوري او یا له منځه تللې نه دي . په کلیو او ښارونو کې د پردیو په اشاره غلچکې بریدونه کیږي ، ټولګټو موسسو ، د ښوونې روزنې او روغتیا مرکزونو او نورو فرهنګي جوړښتونو ته ستر تاوانونه اړول شوي . د حکومت او وسله والو مخالفینو په جګړو کې د انساني تلفاتو په تیره بیا د ملکې خلکو ، ښځو او کوچنیانو کچه د ملګرو ملتونو ( یونما ) د احصایو له مخې زړه بوګنونکې ده .
اوږدې جګړي وښودله چې که سوله او ارامې هېواد ته رانه شي ، د هېوادوالو بدمرغي به نوره هم زیاته شي ، د یو واحد ملت په توګه زموږ شتون به له لوي ګواښ سره مخامخ وي ، سیمه او نړۍ به هم د هغې له ناوړه عواقبو بچ پاتې نه شي .
له دې کبله د افغانستان د ملي پرمختګ ګوند تل د جګړي په مخالفت کې ودریدلی او هر وخت یې د خپلو ګوندي اعلامیو او مصوبو په ترځ کې د روانې جګړي په غاړو او د هغوي په ملاتړو غږ کړی چې بې درنګه جګړه بنده کړي ، د هېواد ورانۍ او افغان وژنې ته د پاي ټکی کیږدي . اوس چې د جګړي خواوي د هېوادوالو او زموږ د ګوند د غوښتنو پولو ته نږدي شوي ، په خپلو کې د لمړنیو تماسونو د نیولو په ترځ کې هڅه کوي روانې اوږدې جګړي ته د حل یوه لار بیامومې . زموږ ګوند چې په افغانستان کې د سولي د راوستلو له پاره په هر ډول عادلانه هڅه خوښیږي او له هغې ملاتړ کوي د خپلو ګوندي شوراګانو او غړو وړاندیزونه د یوې طرحې په څیرد ګوند د دارالانشا له ادرسه په لاندي ډول وړاندي کوي :
ــ لکه څرنګه چې په افغانستان ، اندونیزیا ، سعودي عربستان او یو شمیر نورو ځایونو کې د اسلام د سپیڅلې دین د وتلو عالمانو بحثونو او فتواګانو وښودله چې په افغانستان کې روانه جګړه یوه سپیڅلې جګړه نه ، بلکه د ورور ، افغان او مسلمان وژنې جګړه ده او د هغې هر ډول ادامه نوره حرامه بلل ګیږي او بې له ځنډه ودرول شي ، د ګوند له خوا پر ځاي پریکړه بلل کیږي او د هغې د پلې کېدو له پاره باید ، په هغو هېوادونو او حلقاتو کلک زور واچول شي چې نور د خپلو ګټو په پار د القاعدي ، مجاهد ، طالب ، داعش او نورو ترهګریزو پروژو له جوړولو ، روزلو ، تجهیزولو او افرازولو څخه چې ان په خپلو تاکتیکې فعالیتونو کې انسانیت او اسلامیت ته سپکاوی کوي ،د بشر حقوق تر پښو لاندي کوي ، لاس واخلې او د سرغړونې په صورت کېترهګر پالې ملکونه او کړۍڅنډي ته ټیل وهل شي او سخت بندیزونه پرې ولګول شي .
ــ د افغانستان له پاره سوله د یو بهیر په چوکاټ کې راوستل اړین بریښې . په دې بهیر کې باید ټولې هغه غاړي او خواوي ګډون ته وهڅول شي ، څوک چې جګړه مخته بیایې او څوک یې چې په ملاتړ کې ولاړ دي . خداي مه کړه که جګړه کوونکې ډلي وویشل شي ، یوه یا دوه خواوي د سولي د بهیر لار خپله کړي او ځینې خواوي د جګړي په مخته وړلو اصرار وکړي او د بیلا بیلو خواؤ ملاتړي هم ورته چلند وکړي ، پوره سوله نه راځې . همدا اوس د طالبانو په لیکو کې او د افغانستان دننه هغه سیاسي ډلې چې د سولي په راتلو کې خپل شرایط وړاندي کوي او یا هغه هېوادونه او کړۍ چې د افغانستان د سولي سره ځانونه په یو ډول تړاؤ کې وینې او هر یو د خپلې خوښې سولي له پاره کار کوي ، داسې چلندونه د سولي بهیر او د تازه پیل شوي دیالوګ په وړاندي یو ګواښ بلل کیږي . سوله باید د ټول افغانستان له پاره وشي ، نه د یو څو رقیبو ډلو د ګټو او موقعیتونو د خوندي کولو او یا د هغوي د نړیوالو ملاتړو د ګټو د تعین او ساتنې په موخه . ګوند د سولي بهیر په چوکاټ کې په جګړه کې د ښکېلو خواؤ او د هغوي د ملاتړو په ګډون چې سوله په کې ونه ویشل شي ، د سولي په کېدو ټینګار کوي .
ــ د جګړي دواړو غاړو ( حکومت او طالبانو ) ښایې یو بل ته تر اوسه درانه تلفات رسولې وي ، خو کوم زیانونه چې د افغان وژونکې روانې جګړي له امله ولس ته اوښتې له تخمین وتلې دي . خلک د جګړي په ډګر کې بې دفاع پاتې شوي او ان هیڅ لوري ورباندي خیال نه دی ساتلی . له بلې خوا که د سولي په دیالوک کې د جګړي خواوي او د هغوي ملاتړي په خپلو شرایطو وړاندي کولو او منلو ټینګار وکړي او سوله رانه شي ، د عادي خلکو حقوق به نور هم تر پښو لاندي شي . ګوند د جګړي له غاړو او سیاسي کړیو څخه غواړي چې د سولي په خبرو کې ضرور د خلکو ریښتینو استازو ته د ګډون زمینه برابره کړي ، د هغوي خبرې او وړاندیزونه واوري او هغه د سولي بهیر د بریالیتوب په موخه له نظر ونه غورځوي . بری د هغه چا دی ، چې خلک یې پر خوا وي .
ــ د افغانستان په جګړو کې چې چا ټوپک چلولی او د هېواد د یوي برخې کنترول یې په لاس کې دی ، نه شي کولی سوله یوازې د خپل ځان او یا خپلې ډلې میراث وګڼې . د سولي د راوستلو له پاره د هېواد د هغه سیاسي ګوندونو ، مدنې ټولنو ، ځوانانو ، ښځو او خپلواکو ملي شخصیتونو رول او ګډون ته زمینه برابرول اړین دی چې د جګړي په ټوله موده کې یې د هېوادنی سوليد راستنېدو او د دموکراسۍ د تامین له پاره هر اړخیز کار کړی دی . ګوند ټینګار کوي چې د پورته یاد شوي افغاني کتګوریو وړ استازي دې د سولي په بهیر کې شامل کړل شي او د هغوي نظریو او وړاندیزونو ته دې په اهمیت وکتل شي .
ــ څرنګه چې زموږ په خلکو تپل شوي جګړه نیابتې ده ، ښایې د هغې څخه د ځان ژغورنې واک هم دهېوادوالو په لاس کې نه وي . که چیرې جګړه په نوبت وي افغان ولس نږدې نیمه پیړۍ په جګړو کې ښکیل وساتل شو . نو ځکه د دې وخت راغلی چې د ملګرو ملتونو سازمان ، نړیواله ټولنه په تیره بیا غرب او د امریکا متحده ایالات د افغانستان په خاوره د نښلول شوي جګړيد ودریدو عملي هلې ځلې وکړي . موږ پوهیږو چې د نیابتې جګړي لوبغاړي غواړي چې د سولي بهیر په جریان کې هم په افغانانو خپله خاوره تنور وګرځوي او هم د هغوي نړیوال ملاتړې له ذهنې وارخطایۍ سره مخامخ کړي چې د سولي بهیر ټکنی وښېي . خو د افغانستان د ملي پرمختګ ګوند په باور ، په يو وخت د وسله والو مخالفینو او نورو ترهګرو ډلو په لوژستیکې ، اوپراتیفې ، پلانګزارۍ او تبلیغاتې مرکزونو د زور راوړلو ، د هغوي بهرنې ملاتړې د مرسته کولو له ظرفیت څخه د غورځولو او د افغانستان د وسله والو ځواکونو د فعالیتونو دهمغږۍ او پیاوړتیا ، وړاندیزونو پلې کولو ته د حکومت او نړیوالي ټولني پاملرنه ورګرځول ، د سولي بهیر د وړاندي تګ په موخه اړین بلل کیږي .
ــ لکه چې پاس ورته اشاره شوي ، د سولي بهیر د وړاندي تګ او بریالې کولو د څرنګوالي په اړوند ښایې د عادي افغانانو تر منځ د نظرتفاوتونه وي او ځینې به د خپلې خوښې سوله غواړي . خو په یوه عام چلند غوره ګولو هېوادوال مکلف کیږي . کله چې په دې برخه کې د سیاسي ګوندونو د چلند بحث را وړاندې کیږي ، وطنپالونکو او ډموکراټیکو ګوندونو ته په کار دي د سولي بهیر په هکله د نظر په یوه ورته اجماع ، چې د سولي د راستنېدو عملي چاره په کې له ورایه څرګنده شۍ ، ګډ کار وکړي . د ملي پرمختګ ګوند د مشرتابه هیئت تیار دی د علاقه لرونکو ګوندونو سره د داسې یوي اجماع د جوړولو په نوښت کې په شریکه کار وکړي ، څو د سولي بهیر په باب د خلکو او ګوندونو د نظر د اشتراک ټکې لا ډیر او د اوسنې نظریاتې نوسان څخه د وتلو وړ لاره پېدا کړي .
ــ په مشخص ډول د افغانستان د ملي پرمختګ ګوند له لېدلورې څخه ویلی شو چې سوله باید د ټولو افغانانو وي ، د سولي په نامه په هېواد کې د واک نوي جزیري جوړي نه شي ، سوله باید ښاغلی او داغلی ونه لري . هغه شرطونه د سولي د راتګ له پاره ومنل شي چې د هېواد خپلواکۍ ، ملي واکمنۍ ، ځمکنۍ بشپړتیا ، دموکراسۍ ، د خلکو په ګټه قوانینو او رامنځته شوي ارزښتونو ته تاوان پیښ نه کړي . همدارنګه د هغو وسله والو مخالفینو عزت ، حقوقو ، امنیت او اهمیت ته جدې پاملرنه اړینه ده چې د سولي بهیر منې او په هغه کې د ځان ځایولو هڅه کوي . ټول هغه کوښښونه چې د سولي بهیر د غاړو تر منځ ناوړه سیالې زیږوي ، د امتیاز اخستو په ناوړه اندیښنه کې یې اچوي ، د باور د له منځه وړلو لامل کیږي په پوره مهارت بې اغیزي شي .
ــ په ټوله کې زموږ کوند د افغانستان د سولي د پیل شوي بهیر څخه ملاتړ کوي ، د هغه په پلې کولو کې ټوله ګوندي پوهه او مهارت په کار اچوي ، وړاندیز کوي چې سوله باید د افغانانو مال وي او د هغوي په وسیله وشي . نړیواله ټولنه د هېواد د سولي د بیلا بیلو خواو په اماده کولو کې لاس وکړي ، اجازه ورنه کړي چې د سیمې او نړۍ یو شمیر مغرضې کړۍ او هېوادونه د سولي بهیر په بې مانا نړیوالو غونډو او په هغې کې د خپلې خوښې غاړي ته د لابې کولو په سیاسي نندارو ، وویشي . افغانان باید هوښیار وي چې د خپل ملک د سولي بهیر د نړیوالو او سیمه ایزو ناوړه رقابتونو له کرغیړنو منګولو راوباسې ، د سولي په خاطر لمړۍ افغانان د نظر اجماع پېدا کړي ، هغوي چې د سولي بهیر سپر کوي او په اثر یې ګروپیکې ګټې خوندي کوي سولي ته په ریښتونې کار کولو کې وهڅول شي ، له دې وروسته افغانان په نړیواله ټولنه زور واچوي چې د افغانستان د سولي بهیر اړوند بین المللي اجماع داسې پیاوړي شي چې د سیمې هېوادونو ته د سولي په بدل کې د افغانستان د اوبو ، حساس جغرافیوي موقعیت،دمځکی لاندی کولو ، طبیعي زیرمو ، فرهنګي ټولنیزو امکاناتو څخه د سؤ استفادي امکانات په لاس ورنه شي .
د افغانستان د ملي پرمختګ ګوند د پورتنیو او دې ته ورته پیشنهادونو په وړاندي کولو سره غواړي یو وارې بیا د سولي د پیل شوي بهیر اړوند د خپل ګوندي موقف څرګندونه وکړي ، په داسې حال کې چې خپله هغې ته د کار کولو ډاډ وړاندي کوي ، له نورو سیاسي ، مدني ټولنو او د هېواد د بیلابیلوکتګوریو څخه هیله کوي چې د پورتنیو او دې ته ورته نورو وړاندیزونو په بډاینه او پلې کولو کې خپل فکر څرګند او د سولي په بهیر کې د فعال ورګډیدو ، د بهیر په هر موړ کې هغه له ناسمو کګلیچونو څخه د بچولو په وطنې کار کې ګړندۍ ونډه واخلي .

په درناوي

د افغانستان د ملي پرمختګ ګوند دارالانشا

تر څو ځان غولوونه ؟

حکيم روان

کله چې امريکا د ناټو سره يو ځای د ملګرو ملتونو د امنيت شورا د پرېکړې سره سم پر طالبی ناتار راوغورځيدل، جهادی ناتار اسلام، اسلامی ورورولی هېر کړه ، امريکايي دالر يې په جيبونو ننه ايستل او د خارجی لښکرو ملا يې وتړله . داسې شو د اسلام او اسلامی ورورولی برخليک !
د طالبانو مشر ړانده ملا عمر د امريکا وړانديزونه د اسامه بن لادن د شړلو په هکله يو په بل پسې ردول . کله چې خبره ګواښونو ته ورسيده ، ړانده ملا وويل چې : « امريکا خپل بی- ۵۲ ، راکټونه او جنګی الوتکی وينی او زور ورته ښکاري ، خو زما د خدای له زوره نه دی خبر ، که دوی راکټونه لري ، مونږ خدای لرو » . خو کله چې امريکائيانو بريد وکړ له ړانده ملا يې د سوړې لار ورکه کړه . په خواشينۍ سره د امريکا په بمباريو کې د ملاعمر زوی ټپي شو، د اوريدو له مخې ملا عمر ډاکترانو ته زارۍ کولې چې د ده زوی له مرګه بچ کړي . له بلې خوا بايد په منډه د جنګ له ميدانه تښتيدلای او آشنا پاکستاني پناهځايونو ته يې ځان رسولای وای . پوښتنه داده چې آيا ملا عمر د نورو د بچيانو په اړه فکر کولای شو ؟
په هغو شپو او ورځو کې پاکستان د طالبانو د اصلی ملاتړي په توګه او له دې وېرې چې شايد امريکا طالبان په پاکستان کې تعقيب کړي ، د پاکستان نظامی ولسمشر جنرال مشرف څه اوتی بوتې ويلی وې چې د امريکا د ولسمشر د مرستيال ارميتاژ د غبرګون سره مخامخ شو ، ارميتاژ پاکستان وګواښه چې :« که پاکستان د امريکا د ځواکونو له پاره ټولې آسانتياوې برابرې نه کړي ، مونږ به پاکستان د ډبرو پېر ته واستوو .» پنجابی واکمن مشرف خښتک لوند په منډه د امريکا د سفيرې نانسی جو پاويل په پښو کې ولويد او په زاريو يې د خپلو اوتو بوتو له امله بښنه وغوښته او د امريکايي ځواکونو د پاره يې د هر ډول آسانتياؤ د برابرولو ذمه واری ووهله .
پاکستان په توره مسلمان دی او بې تورې تور کافر دی . پاکستانی ابليس د ( ټرمپ په وينا ) په مودو مودو په ځانګړی توګه وروستی ۱۵ کاله امريکايي «احمقان» تېر ايستل . دوی له امريکا پيسې اخيستی چې د طالبانو پر ضد به د امريکا سره همکاری کوي ، خو په عمل کې پاکستان له همدې پيسو څخه د طالبانو ، لشکر طیبه ( نننی داعش ) او نورو اسلامی تروريستی وسله والو ډلو سره لوژيستيکی مرستې کولې. خو کله چې ټرمپ پر پاکستان کومکونه ودرول ، پاکستان ، چين ، روس او عربو ته په منډو را منډو ستړی شو، خو هيچا د امريکا ځای ونه نيو . اوس بيا پاکستان د امريکا ښه اوريدونکی شو او د افغانستان د سولې په چاره کې د امريکا تر شا «دريږي » خو زما له آنده ابليس خپل ماهيت نه شی بدلولای .
د طالبانو او امريکا، سعودی او اماراتو په خبرو آترو کې سعودی او اماراتو ومنل چې که چيرې طالبان افغان سولې ته غاړه کيږدي ، سعودی او امارات به هر يو دری درې مليارده ډالر پاکستان ته ورکوي .
اوس هم روښانه نه ده چې دا جنګ د چا د چا سره دی ؟ اوس هم طالب افغان دی او د آی-اس-آی بی خولې او بې ژبې مريې نه دی ؟ کله چې امريکا له پاکستانه يو څه ځان ونيو ، پاکستان د جنګ د ادامې او طالبانو د ملاتړ د پاره طالبان روس او ايران ته وسپارل . تر ننه پاکستان د تروريستانو د روزلو او صادرولو د پاره د امريکا او غرب له مرستو ګټه پورته کوله .
اوس ايران طالبانو ته اجازه ورنګړه چې د جدې غونډې ته ورشي . پاکستان ته درې مليارده سعودی ډالر کم شول . پاتې شوه امارات او امريکا !
وګورو چې پاکستان طالبی پسونه نور چيرته د افغانستان پر ضد او د پاکستان د ګټو د پاره سودا کولای شی ؟
امريکا تر ننه منافقت کاوه . امريکا د نن په شان هر وخت پوهيده چې د افغان کړکېچ کيلي پاکستان-سعودی- او آمارات دی . په وروستيو مذاکراتو کې د امريکا ، طالبانو ، پاکستان ، سعودی او اماراتو ګډون تصادفی نه دی . وروستيو درو هيوادونو د طالب تروريستانو ملاتړ کاوه او تر ننه يې طالب د افغانانو پر ضد وجنګاوه . طالب د جنګ عامل نه بلکې د پردو په لاس کې د جنګ وسيله ده . د جنګ اصلی عامل پاکستان او ملاتړي يې سعودی او امارات دی . پاکستانی واکمنان د سعودی او اماراتو د موخو د پاره اجرتی قاتلين دی . جنرال ضياءالحق ، د فلسطين د خلکو قاتل او راحل شريف د يمنی ولس قاتل هر څوک پيژني . د سعودی او اماراتو د وسله والو ځواکونو ډيری برخه پاکستانی اتباع دي .
که طالب افغان وي ولی سعودی او امارات د طالب پر سر پاکستان ته شپږ مليارده ډالر مني ؟ ولې سعودی او امارات له سولې وروسته د دې مرستو ژمنه د افغان حکومت سره نه کوي ؟
افغان کړکېچ هيڅکله يواځې داخلی او ملی بعد نه درلود ، بلکې څو بعدی کړکيچ دی او حل يې د ملی او افغانی اجماع سربېره د نړيوالو جوړوونکو هڅو ايجاب کوي . اوس ټولو ته جوته شوه چې طالب او د هغوی ملاتړی ، پاکستان ، ايران او نور….. د افغان کړکېچ ، جنګ غوښتونکی ، ورانوونکی او تباه کوونکی اړخ دی . له طالب څخه د انسانيت ، عدالت ، حقوقو او آزاديو توقع ځان غولوونه او د غرض په صورت کې د افغان ملت سره جفا ده . پای

سياسي تگلاره

د هیواد  سیاسی  حالاتو  ته  لنډه کتنه

که د سولې د خبرو بهیر وڅارو، نو څرګندیږي چه دوه سوالونه د مذاکرو اساسي مضمون  جوړوي:

‎۱- په سیمه کې د امریکې او ناټو سیاسي ـ نظامي حضور.

۲- په سوله کې د ګاونډیو او د سیمې زبرځواکونو ځان ځاني ګټې.

امریکا:

څرګنده ده ، چه په ۲۰۰۱ کال کې امريکا او ناټو د ملګرو ملتونو د امنيت شورا د اجازه نامې (مندات) سره په افغانستان کې د القاعدې پر تروريستی سازمان او د طالبانو پر رژیم،  چه د القاعدې مشرته يې پناه ورکړې وه، بريد وکړ.  امریکايي او اروپايي لښکرو القاعده د افغانستان څخه وویستله، د طالبانو رژیم يې نسکور کړ، پخواني جهادي مشرانو ته يې دولت په لاس ورکړ، ڼظامي هډې يې ځای پرځای کړې، په دموکراتیکو اصلاحاتو يې پیل وکړ، د بیارغونې د پروګرامونو د پلي کولو په موخه يې  ملیاردونه ډالر راوړل.  خو خارجي مرستې د جهادي مشرانو او دولتي لوړپوړي مامورانو (تکنو کراتانو) له خوا لوټ شوې، د بیا رغونې پلانونه په ټپه ودریدل، ډیر ژر طالب جنګیالي راپیداشول، د اشغالګرو څخه د وطن د آزادولو او د اسلام په خاطر د مقدس جهاد د شعارونو سره (لکه ۳۹ کاله دمخه) د جنګ  لمبې له هرې خوا بلې شوې.  د افغانستان  خلکو، په تیره  د  پښتني سیمو، د بمونو د باران څخه دردیدلي ولس، د جنګیالیو ملا وتړله. لکه د پخوا په شان، د عربي هیوادونو پیسو او د پاکستان هراړخیزه مرستو سره، طالبان د خاورې په یوه برخه مسلط شول، او امریکا یان يې  خبرو ته اړ کړل. ‎‎

پوښتنه پیدا کيږی چه امريکا د خپلو سربازانو دومره  تلفات او سترمالي تاوان د دې دپاره ځغمي  چه د تروریزم او مخدره موادو سره  مبارزه و کړي؟ که  نور ستراتژيک هدف لري؟ نورهد فونه دادي:

 ـ د امریکې له پاره زمونږ هیواد یو ښه مورچل دی، چه د هغه څخه خپلو ستراتیژیکو حریفانو لکه روس چین او ایران ته سنګر ونیسي، نظامي هډې، د کشف وسایل د  جاسوسۍ ځالې، لکه په  اسرائیلو او پاکستان کې  دلته تأسيس کړي؛

ـ د امریکې او اروپايي هیوادو د صنعتي تولیداتو د پلورلو پلانونه، د پاکستان سمندري بندرونو څخه، بیا د افغانستان د شمالي دروازوله لیارې د منځنۍ آسیا پراخو تجارتي مصرفي بازارونو ته لیږدونه تر ټولو ارزانه او ګټوره تجارتي ستراتیژي ده؛

ـ د افغانستان تر ځمکې لاندې شتمنۍ، قیمتي کمیابه صنعتي معدنونه ، د ټولو بډایو هیوادونو پام جلبوي. خوپه افغانستان کې د نظامي سیاسی حضور په حالت کې به دا توکي  په آسانۍ لاس ته راشي.

ښکاره ده، چه د ګلوبالیزم سیاست، د امریکې بې رقیبه واکمنۍ،  په نړۍ کې مخ په زوال ده. د بل پلوه، د امریکې او پاکستان تر مینځ  د افغانستان پرسر پیداشوی سیاسي تضاد، د ناټو هیوادونو سره د ټرامپ  کبرجن  برخورد، او د ترکيې سره د امریکې د مناسباتو خړپړتیا، سبب ګرځیدلي دي چه امریکه په سیمه کې یواځې پاته شي.  که دا شرایط امریکه د یوې عادلانه سولې د راوستلو په لوري  ټیل وهي او د افغانستان د ملي ګټوپه پام کې نیولو سره ، یانې؛ ځمکڼۍ بشپړتیا، ملي حاکمیت، د قوي مرکزي دولت ساتنه، د اساسي قانون حکومت د شتون سره صادقانه ګامونه پورته کړي، نو زمونږ وطن ته به سوله او ثبات راولي او ځانته عزت او که امریکه  بیا د پاکستان سره غاړه په غاړه شي او (لکه ۲۷ کاله د مخه) هرڅه پاکستان ته وسپاري، دا به یوه نجسه سناریو وي.‎

ګاونډیان:

له بده مرغه، زمونږ د ګاونډیانو، په تیره د پاکستان او ایران  دولتي سیاست او امنیتي ارګانونوهڅې   تل زموږ د دولت او ملي حاکمیت  د کمزورتیا  په موخه کارول شوي دي.

ـ پاکستان او ایران، خپلې ګټې زمونږ د ضعیف حاکمیت په وجود کې، د دوۍ  تراثر لاندې چارواکو په شتون کې ، په مذهبي  رادیکالیزم او افراطیت اخته حزبونو کې، د ملي نفاق او محلي کړکیچونوسره لاس په ګریوان افغانستان کې ګوري.

ـ دوۍ، ته بي تعلیمه، بې سواده، د صنعتي او تولیدي موسسو نه تش افعانستان په کار دی، چه د دوۍ د تولیداتو استعمالونکی او مصرفي، بیرته پاته هیواد اوسو. همدا وجه ده چه دا څلویښت کاله ، د دوۍ  ‎ له خوا روزل شوې، استول شوې جنګي ډلې، ښونځي، پلونه، سرکونه او دولتي پروژې، یانې بنسټیزې بناوې (انفرا ستروکتور) ویجاړوي، فني کدرونه، آن ښوونکي وژني.

ـ د پاکستان دولت  تل د افغانستان د جنګي حالاتو څخه  ګټه پورته کړې ده. د شوروي سره د جنګ مدیریت او د جهادي حزبونو سازماني چارې  تر ډیر حده  د آی اس آی په لاس کې وې. د پریمانه مالي مرستو څخه چه َعرب شیخانو او غربي هیوادونو د  جهادیانو په نامه استولې، پاکستان غوړه برخه لرله. جنګ،  افغانستان خلکوته غریبي او ورانی اوپاکستانیانو ته آبادي او ثروت ډالۍ کړ.

ـ پاکستان د تروریزم سره د مبارزې په درواغجنه پلمه د امریکې او اروپا څخه او د جهاد سره د مرستې  په حیله د سعودي  او شیخانو نه په ملیاردونو ډالر تر لاسه کول. کله چه امریکې او نړیوال بانک، دا عاید ورباندې بند کړل، پاکستان  د امریکې مخالف لوري، روس او چین ته مخه کړه او طالبانو سره يې د امریکې پر خلاف جنګي مرستې چټکې کړې.  اوس، پاکستان د مینځګړیتوب تلوار لري، څو په افغاني سوله کې  خپلې دولتي ګټې  تر لاسه کړي. دا ګټې  به څه وي؟ دا  د جهاني بانک نه د کریډت د اخیستو د بندش  لیرې کول دي، دا د طالبانوپر سر تجارت دی، چه ګنې پاکستان  به يې مذاکراتو ته حاضر کاندي، د  طالبانو سازمانونه به  سوله ایز ژوند ته عیار کړي، احتمالا د دوۍ وسلې به  په بیه واخلي. د افغاني دولت نورو خواوو سره به د طالبانو د  اړیکو د کړکیچونو د حل صلاحیت تر لاسه کړي، ( یانې د سولې مدیریت ترلاسه کولو هڅه) او په دې ډول به راتلونکي  بین الافغاني سیستم کې خپله اغیزه وساتي.

د  یادوڼې وړ بولم چه د اشغال او یا حضور د کلمو د استعمال پر مبنا زیات روښانفکره  تحلیلګران سره مخالف دي. هغه چه د اشغال د کلمې تذ کر مطلق ګڼي، او د هغې پر ځای د حضور د کلمې استعمال خیانت بولي اشتباه کوي، ځکه چه:

ـ  د حضور او یا اشغال  د کلمې استعمال موجوده واقعیت ته بدلون نه ورکوي، بلکه د واقعیت تفسیر دی، چه هر یو يې د خپلې ارزونې سره کوي. یوه خوا وايي «وطن نیول شوی، دولت د اشغالګرو ګوډاګی دی،  د دولت کارکونکي د ښکیلاک مزدوران دي، که کوم شخصیت د خپل استعداد او یا  ولسي اعتبار په مټ په سیستم کې سر راپورته کړي  هغه هم  پلورل شوی دی، سیاسي ګوندونه اواجتماعي فعالین د ګوډاګي دولت جیره خواره دي ، پارلمان هم د امریکې لاسپوڅي دي، هر ډول ټاکنې باید  بایکوټ شي، هره منفعتي انکشافي پروژه د اشغال دسیسه ده» او داسې نورې سپکې سپورې د دولت او د دولتي کارکونکو په آدرس!

 داسې لیکنې د یوافراطي او انحصاري تفکر نښانه ده. دې تحلیلګرانو ته ښايي د اشغال پر ضد د آتشینو مقالو په څنګ کې، لږ څه د سبا ورځې په باب، د کمزوره کړی شوي افغاني دولت په وجود کې، د پاکستان او ایران د شومو پلانونو د خطرونو او د رنګارنګ رادیکال، افراطي مذهبي ډلو د نفوذ د مسؤلیت په نظر کې نیولو سره لیکنې وکړي.

ـ د انصاف نه لیرې خبره ده،  چه ټولو هغو وطنوالو ته، کوم چه دولت کې ملکي او نظامي دندې ترسره کوي، د اشغال جیره خورو خطاب وشي. هغه چه په سختو نا امنه شرایطوکې، د خوار ژوند د ځغملوسره وطن نه دی پری ایښی، هغه چه  د تروریزم او مذهبي افراطي ډلو، د اپینو د قاچاقبرانو په مقابله کې، د افغانستان د سرحدونو د ساتنې  په سنګرونو کې قرباني ورکوي، هغو ته د ښکیلاک مزدوران ووایو. آیا دا عادلانه خبره ده؟ څه قضاوت کوۍ، داردو افسران، کوم چه پوهیږي، د ملي اردو مصرف امریکایان ورکوي، یا انجینر چه د امریکایانو په پیسو سرک جوړوي، باید اشغال ووايي یا حضور؟

ـ لوټماران او اختلاس ګران ، د بیت المال او د خلکو د جایدادونو غاصبین خو د ګوتو په شمار دي،هغوۍ ځان د رژیم مزدوران نه بولي، هغوۍ ځان ته د رژیم باداران وايي. اکثرأ همدا باداران دي، چه خولې يې د دولت په «غوړدسترخوان کې» لاسونه يې د خارجیانو په  «کندو کې» او پښې يې په « مقاومت جبهې» او راز راز اپوزیسیوني  سازمانونو کې بندې دي، د دولت او «اشغال» پر ضد  تند او تیز شعارونه هم ورکوي.

ـ له بده مرغه ټولې هغه خواوې چه زمونږ د دولت کمزوري غواړي، غرضي او ذینفع جوانب دي،  چه په خودمختاره سیمو د افغانستان ویشل او په شمال او جنوب د تجزيې خیالونه لري، یا  د پاکستان جماعت العلما دی، چه  د ۱۸ کلو پخوا په شان، افغانستان کې د  قادیاني، وهابي، القاعده او نورو افراطي، تروریستي ځالو احیاکول غواړي، دا ټول د پاکستان او  ایران په مرسته د افغاني دولت د کمزورتیا په هڅه کې دي.

      نو ځکه متعهدو وطن پالو روښان اندو څیړونکو، د قلم خاوندانو ته په کارده، چه د سیاسي تګلارې په غوره کولو او چپو شعارونو په طرح کې د وطن او د خلکو راتلونکې په دقیقه توګه په پام کې ولري.

د حوصلې نه مو مننه کوم

محمدالله صافی

 ۲۰/۹/۱۳۹۷ (۱۰/۱/۲۰۱۹)

 

مرغومي ۱۱ مه کال ۱۳۴۳ م د ا خ د گ د جوړیدو پېل ورځ ده

۵۴ کاله وړاندې د افغانستان د خلک دموکراتيک گوند د جوړm agha (2)ېدو بنسټ کېښودل شو . په دی گوند کې د لومړې وار له پاره د دموکراسي په بنسټ ګام پورته شو ، مانا دا چی د گنگری کار په دموکراتيکه فضا کې پیل او سرته ورسید . مستقيمې او پټې رايی وکارول شوی ، د گوند مشرتابه ته ټول نوماندان د  رايو په کارولوسره وټاکل شول . چا چی په دموکراسی او ټاکنو باور نه در لود لږ وخت پس د گوند د ورانيدو په هلو ځلو لګیا شول ، گوند ژر په دوه پارچو وویشل شو چې ډیرئ موده بیلو شوو خواؤ یو د بل په وړاندي په خصمانه تبلیغاتو تیره کړه . د تبلیغاتو تر څنګ فزیکې شخړو د دواړو خواؤ باور یو پر بل لږ کړ چې دا اعتماد تر ننه هم احیا نه شو .

زه هم په ۱۳۴۸ کال کې چې د اتم ټولگي زده کونکې وم همدی گوند ته جزب شوم . د سياسي الفبا او لږ سياسي زده کړو وروسته د يوه فعال گوندي په توګه مې د ګوندي کار جلب او جزب ته منډې رامنډې پېل کړې . په دی لار کې مې پوره لوړې او ژوری ولېدلې ، لاری گودری مې ولټولی چې څنګه ګوند ته وده ورکړم . يو حقيقت بايد ووايم چی دی گوند د ټول هېواد په زياترو برخو کې له مخکښو کارگرانو څخه نيولی تر مخکښو زده کړيالانو، ښوونکو، افسرانو، مخورو روښانفکرانو پوري زيات جزب وکړ او په ۱۳ کلنو کي پوره د حساب وړ خلک د گوند ليکو ته راوستل شول . په ۱۳ کلونو کې د گوند په لار ښونه سياسي واک د پوځي افسرانو او سرتيرو په مټو تر لاسه شو او ګوند په واکمن ګوند بدل شو .  واک ته په رسيدلو سياسي لار ښوونکي دوه نظره خپل کړل ، لمړۍ ډلې ویل سياسي واک اخستل اسان دي خو د هغې ساتل او د خپلو موخو لاسته راوړل زيات کار اوسياسي هنر غواړي ، دویمې ډلې ویل چې سیاسي واک اخستل ستونزمن او ساتل یي اسان دي . په تاسف چی د سياسي واک وروسته د مخکنې بی باوریو ، مقام  غوښتنو ، فرکسون بازيو ، د گوندي کادرونوبې تجربګیو ، د خلکو سره تند برخورد  ، په تيزی د يو شمېر اصلاحاتو راوستل ،  پر مسلکي څوکيو د غېری مسلکي گونديانو گمارل ، د بهرني سياست ناسم مديريت کول ، د گوند پر مشرتابه کې ځان غوښتنه پالل ، د دموکراسی او شايسته سالاری سره ناسم برخورد کول ، د سمونی او پر ځای انتقاد پر عوض انتقاد په انتقام اړول اوج ته ورسيدل . د پخواني شوروي اتحاد د مشرانو دوه گوني سياست هم ددی لامل چی ولسونه د حاکيميت پر وړاندی د پرديو پر لار ښونه په تیره بیا د پاکستان د اي ايس اي اود غربيانو د جاسوسي ادارو سره په مل کېدو د هيواد ورانی او د جنگ جګړو ته ملاوي وتړي . دی لعنتي جنگ په زرگونو افغانان  ووژل ، د ملت هر څه چور شول ، ظرفيتونه له مينځه ولاړل ، په ميلونو خلک اواره او کډوال شول ، د گوند د مشرتابه مخکښ کسان يو پر بل پسی له واکه ليری شول يا مړه شول ، دی لاس وهنی او جنگونو زمينه برابره کړه چی ختيځ او لويديځ دواړو زموږ پر پاکه خاوره او سپېڅلو ولسونو د خپلو وسلو ازموينه وکړي ، قابو ۴۱ کلونه وشول چې غميزه اوږدیږي او نه ختميږي .

زه د يوه گوندي په توگه دا ریښتیا ليکم چی ( دافغانستان د خلکو دموکراتيک گوند» د خلکو د سوکالی پروگرم در لوده  ولی په خواشنې سره  د گوند د مشرانو د غلطی پالسی له امله  ولسونه وزوريدل او د ناکامی ټول بار د مشرانو پر اوږو پریوتلو .که د هغه گوند پلويان اوس هم د هغو له مينځه تللو یو شمیر مشرانو لاراو فکر تعقيبوي دا لويه تير وتنه ده . موږ د روښانفکرانو په توگه بايد د خلکو هغه گټې چی د ولسونو او ملت د ملي گټو او دموکراسی اصلي بنسټ ځواکمن کوي تعقيب کړو ، پخواني هير کړو نوی ملي ارزښتونه او ولسي ځواک خپل کړو . کوم گوندي سياست چې په نړېواله کچه ماته خوړلی وي ، د دموکراسی د تعامل پر بنسټ دادی چی په راتلونکې فعالیت کې داسې لاره غوره شي چې گوند پاليسۍ ، موخی ، سياست خلکو ته د منلو وړ مطرح شي تر څو د خلکو رايه خپله کړي ، د ولسونو باور تر لاسه کړي او په عمل کې د پلې کېدو قابلیت ولري . زما په اند د ولسونو ملاتړ تر لاسه کول د بري لومړنی شرط دی او بس .

 محمد اقا شيرزاد سويډن

۱۳۹۷ د مرغومي لسمه

په افغانستان کې د سولۍ هڅۍ

د هېواد په ۴۰ کلن خونړي جنگ کي بی شمېره عام ولسونه اود هيواد او خلکو شتمنې له منځه ولاړی د ختيځ او لويديځ فوځونو هر ډول درنۍ وسلی وکارولی زياتره ښارونه او کلي په کنډوالو بدلی شوی نيابتي جگړی زور واخستو.زما په اند دسولې سره د انسانانو امیدونه تړلي ، چې سوله وي ژوند وي چې سوله وي پرمختګ وي، چې سوله وي وینې به نه تویېږي. ورور وژنه پای ته رسېږي  خو مهمه دا ده چې د سولې د پاره څنګه هڅې باید وشي؟ د سولې د پاره ګاوندی او د سیمې هېوادونه څنګه قانع کړای شي؟ او تر ټولو مهمه دا ده چې سوله څوک رهبري کړي؟. د نړېوالو او ملگرو ملتونو رول او اهميت څومره اړين دی؟سياستوال او سياسي گوندونه څومره مسوليت لري ؟

ددی ټولو پوښتنو ځواب زما له انده اسان نه دی او هم کيدای شي اسان وي دا پدې ما نا چی که پر رښتېا سياستوال او سياسي گوندونه او اوسني چار واکي، نړېواله ټولنه ، د ملگروملتونو سازمان او په راس کې دامنيت شورا ، د سيمې او گاونډيو هيوادو نه په رښتېا دافغان مسلی حل غواړي په وينا او عمل کې توپير نه وي.نو پکار ده چی دافغانانو رول او د خپل مينځي ډېالوک او مخامخ ناستو ته تر ټولو اول چانس ور کړل شي د سولی پروسه کې ددافغانانو دريم گړي ملي بی پری شخصيتونو ، وا قعا افغاني سياسي سياست پوهانو د عالمانو له مينځه وتلی څېری چی د پرديو سره پالل ونه لري هغه سياسي گوندونه چی په حقيقت کې دافغانانو له پاره سوله غواړي په جنگ ،جگړو کې ښکيل نه وي اود عامو خلکو پر وينو يې لاسونه سره نه وي بايد غؤښينه ونډه ولري ، دا متل بايد عملي شي چی وايي وينه په وينو نه پريول کيږي بلکې وينه پر اوبو پريول کيږي .

د افغانستان اړوند ملي او نړیوال حالت ټول وطنپالونکې او دموکراتیک ځواکونه دې ته رابولې چې د روان وضعیت په تیره بیا د جګړي د بندیدو او د سولي د راتلو په برخه کې عملي پروګرام مطرح او د هغې په تطبیق کې کوټلې ګامونه m agha (2)پورته کړي . اوس چې حکومت او د امریکا متحده ایالاتو د سولي په برخه کې کوم پروسه پیل کړي خو دا پروسه نیمګړي ده . ځکه جګړه یوازي طالبان مخته نه بیایي ، نوري ترهګري ډلې هم شته چې هغوي د جګړي زړه بوګنونکې بڼې زموږ په خاوره او خلکو ازمایي . ښایې ټول طالبان هم سوله ونه کړي او ځینې طالبې کړۍ ممکن د جګړو بستري تودي وساتې . د سرویونکې جګړي د بهرنې فکټور ځینې اجزاوي لکه روسییه، ایران او ان پاکستان غواړي سوله او سوله کوونکې وویشي . په ټولیز ډول په سوله کې د یو شمیر کورنیو او بهرنیو کړیو ځان ټومبنه او د سولي د بهیر په ستیجونو کې خپلي موخې او غوښتنې مطرح کول او د بهیر څخه د هېواد د وطنپالونکو او دموکراتیکو ځواکونو څنډي ته ساتل او داسې نور هغه لاملونه دي چې په وطن کې د بشپړي سولي لار د خنډونو سره مخامخ کوي .

کله چې سوله نه وي ، وطن په جګړو کې ډوب وي ، د افغانستان د خلکو په سرنوشت بهرنیان او د هغوي کورنې ملاتړي واکمن وي ، وطنپالونکو او دموکراتیکو ځواکونو ته د دې چانس نه ورکول کیږي چې د افغاني ټولني د دولت ملت جوړونې په بهیر او په ټوله کې د هېواد د سولي او ابادۍ په ملي کار کې فعاله برخه واخلي ، هېوادنۍ غورځنګ هم د اوس په شانته د انتشار په لور رهې وي.

زه ديوه سياست کونکي په صفت داسی نظر لرم چی په اوسني سياسي نظامي حالت کې ددی وخت رارسيدلی چی دافغان ولس دسولی او بين ال افغاني جرگۍ مرکې پېل کړي نور د جنگ جگړو وخت نه دی د يواحد ملت په توگه بايد ټول افغانان د جنگ پر ځای سوله وکړي په سوله کې ټول پرمختگونه اود ښېرازي شته ټاکنې، ښه حکومت ولي، د سيالانو سره سيالي کول د ټولو ناوړ مفسدوعناصرو ختمول د وروری يوالي لاس ور کول د پردي پاللو ، ژبني تغصب مذهبي تغصب تاو تريخوالي، زور زياتي او ټول مافايايي کړ ختمول  دسولی په کاروان کې ممکن دی او بس

محمد اقا شيرزاد